Ντονμπάς: Τα παγωμένα καλοριφέρ στην Ευρώπη μπορεί να γίνουν προσάναμμα στα καζάνια της γεωπολιτικής κόλασης
Οι ενεργειακοί δρόμοι της Βαλτικής χτυπούν τύμπανα πολέμου
Απειλή σοβαρής κλιμάκωσης του εμφυλίου πολέμου στην Ουκρανία συνιστούν οι κινήσεις του καθεστώτος του Κιέβου στο Ντονμπάς, όχι μόνο σε ρητορικό επίπεδο, αλλά, επίσης, σε επιχειρησιακό και διπλωματικό. Κλιμάκωση, οι αιτίες της οποίας πρέπει να αναζητηθούν μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα βορειότερα, στην παγωμένη Βαλτική Θάλασσα, καθώς και δυτικότερα, στους διαδρόμους των Βρυξελλών, της Ουάσιγκτον και του Βερολίνου.
Ας βάλουμε, λοιπόν, τα πράγματα σε μια σειρά:
1. Η «μαύρη τρύπα» στο μέτωπο
Τις τελευταίες μέρες καταγράφεται μια απότομη επιδείνωση της κατάστασης της ήδη κλονισμένης κατάπαυσης του πυρός στο Ντονμπάς. Ο ουκρανικός στρατός έκανε πολλές προσπάθειες να καταλάβει οικισμούς της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονιέτσκ, ενώ βομβάρδισαν προάστια του ίδιου του Ντονιέτσκ με βαριά πυροβόλα.
Στις 27 Οκτωβρίου, το Γενικό Επιτελείο των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας, ανάρτησε στον λογαριασμό του στο Facebook τη στιγμή του βομβαρδισμού θέσεων των στρατιωτικών δυνάμεων της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ με τουρκικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος τύπου «Bayraktar».
Την ίδια στιγμή, οι ΛΔ του Ντονμπάς αναφέρουν απώλειες από την πλευρά των επιτιθέμενων.
Ωστόσο, ο ουκρανικός στρατός έχει προωθήσει τεθωρακισμένες ταξιαρχίες από την περασμένη Άνοιξη, σε περιοχές που κανονικά, όπως ορίζουν οι συμφωνίες υπό την αιγίδα του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, θα έπρεπε να αποτελούν ουδέτερη ζώνη. Στην πράξη, αυτή η ζώνη έγινε πλέον «γκρίζα» και ενώ η απόσταση του ουκρανικού στρατού από τους υπερασπιστές του Ντονμπάς θα έπρεπε να είναι μερικά χιλιόμετρα, έγινε μερικές εκατοντάδες μέτρα.
2. Το «φάντασμα» των παγωμένων ευρωπαϊκών καλοριφέρ «πλανάται» στο Ντονμπάς
Η έγκριση της Γερμανίας στον ρωσικό αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream 2, η οποία επιταχύνει την πιστοποίηση του έργου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, έχει θορυβήσει το Κίεβο, το οποίο διαπιστώνει – για πολλοστή φορά – ότι δεν αποτελεί παρά ένα «πιόνι» στην γεωπολιτική «σκακιέρα» της ευρύτερης περιοχής
Χαρακτηριστική του μεγέθους του σοκ για την Ουκρανία από την γερμανική στάση ήταν οι δηλώσεις του Ουκρανού πρέσβη στο Βερολίνο, Αντρίι Μέλνικ σε συνέντευξή του στο RND.
Σύμφωνα με τον διπλωμάτη, το πόρισμα του γερμανικού υπουργείου Οικονομίας ότι η πιστοποίηση του ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου δεν θα έθετε σε κίνδυνο την ασφάλεια της προμήθειας καυσίμων στη Γερμανία και την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι «πισώπλατη μαχαιριά»: «Ο Nord Stream 2 παραμένει ένα μαχαίρι στην πλάτη της Ουκρανίας, κάτι που συνεπάγεται τεράστια απώλεια εμπιστοσύνης στη Γερμανία τις επόμενες δεκαετίες», είπε ο πρέσβης.
Ο Μέλνικ παραπονέθηκε επίσης ότι το Βερολίνο δεν διαβουλεύτηκε με το Κίεβο για το έργο, «έλλειψη» την οποία χαρακτήρισε ως «παραβίαση των υποχρεώσεων βάσει της Συμφωνίας Σύνδεσης μεταξύ Ουκρανίας και ΕΕ». Έτσι, η ουκρανική Naftogaz ζήτησε να συμμετάσχει στην πιστοποίηση του αγωγού φυσικού αερίου προκειμένου να αποδείξει ότι ο Nord Stream 2 «δεν θα έπρεπε ποτέ να τεθεί σε λειτουργία».
Το πραγματικό πρόβλημα του Κιέβου, όμως, δεν είναι οι δεοντολογικές «παραβιάσεις» συμφωνιών, αλλά το γεγονός ότι ο Nord Stream 2 παρακάμπτει την Ουκρανία, στερώντας την από ένα από τα ελάχιστα σημαντικά έσοδα που έχει για να στηρίξει την εξαιρετικά κρίσιμη οικονομική κατάστασή της.
Διότι ο 1.200 χιλιομέτρων αγωγός, ο οποίος ολοκληρώθηκε πρόσφατα, φτάνει στην Γερμανία από την Βαλτική Θάλασσα και αναμένεται να δώσει το «φιλί της ζωής» στην ενεργειακή κρίση της Ευρώπης. Προοπτική η οποία, στην παρούσα φάση και μέχρι στιγμής, φαίνεται ότι αξιολογείται υψηλότερα από τις ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες της Ευρώπης, σε σχέση με τον σκληρό ανταγωνισμό του ευρωπαϊκού κεφαλαίου με το ρωσικό.
Τα παραπάνω σημαίνουν ότι το Κίεβο θα κληθεί πολύ σύντομα να διαχειριστεί πολιτικά και προπαγανδιστικά τα ουκρανικά παγωμένα καλοριφέρ και την – πολύ δύσκολα να κρυφτεί – αγνόησή του από τους δυτικούς «συμμάχους» του.
3) Η Δύση ως «βουλευτής Καλοχαιρέτας»
Τι κάνει, λοιπόν, ένα καθεστώς που άρπαξε την πολιτική εξουσία χρησιμοποιώντας ναζιστικές συμμορίες; Επιχειρεί να αποπροσανατολίσει και να προλάβει την λαϊκή αντίδραση κατασκευάζοντας εσωτερικούς και εξωτερικούς «εχθρούς».
Έτσι, για μια ακόμη φορά το Κίεβο δαιμονοποεί τις Λαϊκές Δημοκρατίες του Λουγκάνσκ και του Ντονιέτσκ στο Ντονμπάς, αλλά και την Ρωσία – την οποία από την αρχή του εμφυλίου την παρουσιάζει ως «εισβολέα» – και αρχίζει να χτυπά τα «τύμπανα του πολέμου».
Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του Αλεξέι Αρεστόβιτς, εκπροσώπου Τύπου της ουκρανικής αντιπροσωπείας στην τριμερή «ομάδα επαφής» για το Ντονμπάς, στο κανάλι «U24».
Ο Αρεστόβις υποστήριξε ότι το Κίεβο ετοιμάζει σενάρια «για κάθε εξέλιξη των γεγονότων», μεταξύ άλλων και για σύγκρουση με «ρωσικά στρατεύματα». «Είμαστε έτοιμοι, όχι μόνο για μεγάλης κλίμακας αμυντικές επιχειρήσεις, αλλά και για πέρασμα σε αντεπίθεση, σε ορισμένες περιοχές, όπως έχουμε σχεδιάσει ακόμα από τον περασμένο Απρίλιο», δήλωσε ο, κατά τα άλλα, διπλωμάτης.
Ισχυρίστηκε, μάλιστα, ότι έχουν «εξασφαλίσει» και την «υποστήριξη» των δυτικών «συμμάχων» τους για τα παραπάνω σχέδια.
Ο τελευταίος ισχυρισμός του Αρεστόβιτς χρήζει αποδείξεων. Διότι αυτό που έχει μέχρι στιγμής το Κίεβο είναι «χτυπήματα στην πλάτη» όπως του βουλευτή Καλοχαιρέτα προς τα ρουσφέτια του με την χαρακτηριστική φράση «ετελείωσε!», στην θρυλική κωμωδία «Στουρνάρα 288» (1959) του Ντίνου Δημόπουλου.
Χαρακτηριστικά να θυμίσουμε, ότι από τις αρχές του περασμένου Σεπτεμβρίου η Ουκρανία ζητούσε «ταχεία ένταξη στο ΝΑΤΟ», σε αντάλλαγμα του Nord Stream 2.
«Η Ουκρανία δεν χρειάζεται διαβεβαιώσεις, αλλά συγκεκριμένες, δεσμευτικές εγγυήσεις ασφαλείας από τις ΗΠΑ και τη Γερμανία, ιδανικά στο πλαίσιο της ταχείας ένταξής της στο ΝΑΤΟ. Αυτήν ακριβώς την στιγμή, μετά την αποχώρηση της Δύσης από το Αφγανιστάν, χρειάζεται νέο θάρρος στην Ουάσινγκτον, στο Βερολίνο και τις Βρυξέλλες για να ενσωματώσουν την Ουκρανία στη Βορειοατλαντική Αμυντική Συμμαχία το συντομότερο δυνατό», είχε δηλώσει ο Μέλνικ στην «Die Welt».
«Θεωρούμε τον αγωγό Nord Stream 2 ως το μεγαλύτερο γεωπολιτικό σχέδιο του Κρεμλίνου και μια ακόμη άμεση απειλή για την Ουκρανία. Η χώρα μου συνεχίζει να απορρίπτει τον αγωγό. Εξακολουθούμε να είμαστε αντίθετοι σε αυτό το εξαιρετικά επικίνδυνο έργο που διχάζει την Ευρώπη και υπονομεύει σε τεράστιο βαθμό την ασφάλειά μας», πρόσθεσε ο Ουκρανός πρέσβης στο Βερολίνο.
Οι Ουκρανοί έχουν πολλούς λόγους να φοβούνται ότι στην Δύση «δεν τους παίζουν». Διότι αντί της ένταξης στο ΝΑΤΟ, αυτό που έκανε το Βερολίνο, μετά από «προτροπή» του Μπάιντεν, ήταν να υποσχεθεί αντισταθμιστική οικονομική και «πολιτική» αποζημίωση προς το Κίεβο. Με τον Ουκρανό πρόεδρο Ζελένσκι να παραπονιέται στον Μπάιντεν για την «απροθυμία» του Βερολίνου να τον στηρίξει.
Τα παραπάνω, ωστόσο, μακράν δεν σημαίνουν ότι το ΝΑΤΟ υποβαθμίζει τον ρόλο της Ουκρανίας στην περικύκλωση της Ρωσίας. Το νατοϊκό πολεμικό ναυτικό βρίσκεται στην Μαύρη Θάλασσα και στα δυτικά σύνορα της Ουκρανίας γίνονται συνεχώς στρατιωτικές ασκήσεις με ουκρανικές και νατοϊκές δυνάμεις. Aυτό που συμβαίνει είναι ότι η Ουκρανία αποτελεί «κελεπούρι» για την Δύση όσο βρίσκεται εκτός των ιμπεριαλιστικών δομών της και μεγάλο «βαρίδι» ως μέλος αυτών των δομών. Και μόνο στην σκέψη ότι η Ουκρανία θα είναι το «αντιστάθμισμα» της απώλειας της Βρετανίας από την ΕΕ, πολλοί στις Βρυξέλλες ιδρώνουν.
Σε αυτό το πλαίσιο, οι απειλές του Κιέβου φαντάζουν αυτή τη στιγμή απλοί λεονταρισμοί προς εσωτερική κατανάλωση. Όπως λέει και ο στρατιωτικός αναλυτής, Αλεξέι Λεόνκοφ «είναι ξεκάθαρο ότι η Ουκρανία θα πάει σε επίθεση μόνο αν πάρει το πράσινο φως» από το ΝΑΤΟ. «Μέχρι στιγμής, της επιτρέπεται να λειτουργεί εντός ορισμένων περιοριστικών πλαισίων. Νομίζω ότι η άρση αυτών των περιορισμών θα σημάνει όταν η Αμερική θα μπορέσει να λάβει μια απόφαση να αρχίσει να προμηθεύει πλήρως την Ουκρανία με στρατιωτικό εξοπλισμό και όπλα.».
Να μην ξεχνάμε όμως την ιστορική πείρα: Ανάμεσα σε δύο στρατούς που τους χωρίζει αίμα, μια σπίθα αρκεί να μετατρέψει τους γεωπολιτικούς σχεδιασμούς και τις αναλύσεις, σε προσάναμμα για τα καζάνια της κόλασης.
Επίλογος
Στο Ντονμπάς, στην παγωμένη γραμμή του μετώπου, οι λαϊκές πολιτοφυλακές παρακολουθούν τον ουκρανικό στρατό και τα φασιστοτάγματα που ντύθηκαν τις στολές της Εθνοφρουράς για να «διασκεδάσουν» τις «ανησυχίες» για τα «άκρα» στην Δύση, να παίρνουν θέσεις όλο και πιο κοντά.
Στα χωριά και τις πόλεις, τα παιδιά πηγαίνουν σχολείο και οι γονείς τους στην δουλειά, ακούγοντας τον ήχο των βλημάτων του ουκρανικού πυροβολικού να πλησιάζει.
Συνεχίζουν όμως.
Ο δρόμος που επέλεξαν την Άνοιξη του 2014, μετά το πραξικόπημα του Μαϊντάν, δεν έχει επιστροφή.
Και η επίγνωση αυτής της πραγματικότητας είναι ακριβώς η δύναμη που τσακίζει συνεχώς τα μούτρα του καθεστώτος του Κιέβου. Του καθεστώτος που νομιμοποίησε, την Άνοιξη του 2015, τους συνεργάτες των ναζί στην κατεχόμενη Ουκρανία κα έβγαλε εκτός νόμου τα σύμβολα εκείνων που τους έστειλαν πίσω στην φωλιά τους.
Η επίγνωση αυτής της πραγματικότητας είναι ακριβώς η δύναμη που θα επαναλάβει εκείνη την νίκη.
Μαχητές του Τάγματος «Πρίζρακ» («Φάντασμα»), του πιο συνειδητοποιημένου, ταξικά, ένοπλου σχηματισμού των Λαϊκών Πολιτοφυλακών του Ντονπμπάς