Ο πρώην πρόεδρος της Πολωνίας επαναφέρει τα σχέδια διαμελισμού της Ρωσίας

του Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη

Ο βραβευμένος με … Νόμπελ Ειρήνης (!) και πρώην πρόεδρος της Πολωνίας Λεχ Βαλέσα ζήτησε να μειωθεί ο πληθυσμός της Ρωσίας στα 50 εκατομμύρια άτομα, όπως αναφέρει η Figaro, την οποία επικαλείται το Ukrainsworld. Ο τρόπος που προτείνει να γίνει αυτό είναι με διαμελισμό της Ρωσικής Ομοσπονδίας, αν δεν επιτευχθεί προηγουμένως η ανατροπή του ρωσικού πολιτικού συστήματος, μέσω μιας διαδικασίας που θυμίζει τις γνωστές «έγχρωμες επαναστάσεις». Συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον ίδιο, είναι απαραίτητο «να επιβληθεί η αλλαγή του πολιτικού συστήματος στη χώρα, να οργανωθούν λαϊκές εξεγέρσεις», καθώς «ακόμα και αν η Ουκρανία κερδίσει αυτόν τον πόλεμο, σε πέντε χρόνια το ίδιο πράγμα θα ξανασυμβεί και σε 10 χρόνια θα δούμε έναν νέο Πούτιν». «Αν η αλλαγή του πολιτικού συστήματος της χώρας είναι αδύνατη, ο διαμελισμός της Ρωσίας θα είναι υποχρεωτικός για να διασφαλιστεί η παγκόσμια ασφάλεια», επισημαίνει, αναφέροντας πως «εκεί ζουν 60 έθνη που (οι Ρώσοι) τους κατάπιαν, όπως καταπίνουν σήμερα όλους τους Ουκρανούς. Είμαστε υποχρεωμένοι να βοηθήσουμε αυτά τα έθνη να ξεσηκωθούν. Είναι απαραίτητο, είτε να αλλάξει το ρωσικό πολιτικό σύστημα, είτε να μειωθεί ο ρωσικός πληθυσμός σε λιγότερο από 50 εκατομμύρια ανθρώπους».

Ο Βαλέσα είναι γνωστός ως ένας από τους υμνητές της μεταφυσικής του «τέλους» της ιδεολογίας/ιστορίας κλπ., η οποία επικράτησε μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου και την πτώση των σοσιαλιστικών κρατών στην Ευρώπη, γεγονός που οδήγησε σε μεταβολή της παγκόσμιας τάξης, που μέχρι τότε είχε σημαδευτεί από τη διαμάχη σοσιαλισμού και φιλελευθερισμού. Το παραπάνω οδήγησε ορισμένους να διατυπώσουν την άποψη ότι ο δυτικός φιλελευθερισμός και μάλιστα κατά τα πρότυπα των Ηνωμένων Πολιτειών, αποτελεί μονόδρομο, καθιστώντας την ιδεολογική διαπάλη αχρείαστη. Ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξή του στο Πατρινόραμα, το 2021, είχε εκφράσει την άποψη ότι «η Νέα Ευρώπη αλλά κι ο Νέος κόσμος γενικώς, πρέπει να χτιστεί στην λογική», εξοβελίζοντας τον ρόλο της ιδεολογίας στις σύγχρονες κοινωνίες. «Έχουν τελειώσει όλα αυτά. Ζούμε σε μια εποχή όπου οι ιδεολογίες έχουν τελειώσει. Η αν θέλετε πρέπει να τελειώσουν. Να πάμε πιο πέρα. Χρειαζόμαστε όχι νεο-κομμουνιστικές ή νεο-καπιταλιστικές ιδέες. Όχι! Χρειαζόμαστε κυρίως κάτι άλλο, πέρα από δημαγωγία, λαϊκισμό, άκρα δεξιά η άκρα αριστερά. Αυτά όλα, δεν είναι οι απαντήσεις που γυρεύουμε σήμερα». Εκφραστής της παραπάνω άποψης υπήρξε ο Φράνσις Φουκουγιάμα, σύμφωνα με τον οποίο η πτώση του σοσιαλισμού στην Ευρώπη και την πρώην ΕΣΣΔ, το οικονομικό άνοιγμα στην Κίνα και η παγκόσμια πολιτιστική επέλαση της Δύσης είναι μεταξύ των χαρακτηριστικών που αποδεικνύουν πως το τέλος του Ψυχρού Πολέμου είναι στη πραγματικότητα το «τέλος της ιστορίας», όπου το «τέλος των ιδεολογιών» επιτυγχάνεται όχι μέσω της σύγκλισής τους, όπως θεωρούσε με την επικράτηση του μεταπολεμικού κεϋνσιανισμού ο Ντάνιελ Μπελ, αλλά την επικράτηση των οικονομικοπολιτικών ιδεών του δυτικού φιλελευθερισμού. Οι υποστηρικτές του γκλομπαλισμού προέβλεπαν ότι μέσω της παγκοσμιοποίησης, οι υπερεθνικές οικονομικές δομές (τράπεζες, τραστ, πολυεθνικές εταιρείες) εξάγουν τις φιλελεύθερες αξίες, δημιουργώντας παγκόσμια καταναλωτικά αγαθά και πρότυπα, τα οποία προστατεύονται από τις παγκοσμιοποιημένες δομές ασφαλείας (βλ. ΝΑΤΟ).

H συνέχεια στο TPP