Pandora Papers: Πώς μια «ασήμαντη» πολιτεία «έκλεψε» τα πρωτεία του παράνομου φορολογικού παραδείσου

Ιωάννα Κλεφτογιάννη

Η γενεαλογία του… κακού ξεκινά ήδη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ έδινε εντολή σε μεγάλο δικηγορικό γραφείο της Νέας Υόρκης να επεξεργαστεί… διακριτικά νομική φόρμουλα προκειμένου να γεννηθεί η offshore.Pandora Papers. Ή αλλιώς, πώς πρωθυπουργοί, βασιλιάδες, μεγιστάνες, επώνυμοι και λοιποί «ισχυροί», για την ακρίβεια, περισσότεροι από 300 ηγέτες χωρών, πολιτικοί και αξιωματούχοι σε 91 χώρες και περιοχές, γλιτώνουν δισεκατομμύρια μέσω offshore, «εξαφανίζουν» τις περιουσίες τους και τις συναλλαγές τους, μέσω τραστ σε φορολογικούς παραδείσους στην Ελβετία, τις Νήσους Κέιμαν, τον Παναμά, το Μονακό, το Ντουμπάι.Το πολύ παράδοξο ωστόσο είναι ότι στα 11,9 εκατομμύρια έγγραφα, με τους κρυφούς ισολογισμούς και διαφόρων ειδών συμβόλαια, όπου καταγράφονται οι μυστικές διαδρομές των χρημάτων των ισχυρών, ανάμεσα στους παραδείσους φοροδιαφυγής αποκαλύπτεται πως είναι και μια άσημη, άχαρη μεσοδυτική πολιτεία. Ο λόγος για τη Νότια Ντακότα, η οποία σύμφωνα με τις αποκαλύψεις των Pandora Papers, ανταγωνίζεται την Ελβετία και τον Παναμά κι επιβαρύνεται με οικονομικά εγκλήματα και σοβαρά αδικήματα, παρέχοντας από τις ασφαλέστερες νομικές προστασίες διεθνώς. Συνολικά 360 δισεκατομμύρια δολάρια σε περιουσιακά στοιχεία πελατών βρίσκονται σε καταπιστεύματα στην ασήμαντη αυτή περιοχή. Δεκάδες εκατομμύρια δολάρια φαίνεται να συνδέονται με διάφορα πρόσωπα σύμφωνα με τα έγγραφα που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας. Ενώ το 2019, μέλη της οικογένειας του πρώην αντιπροέδρου της Δομινικανής Δημοκρατίας, από τους μεγαλύτερους παραγωγούς ζάχαρης στη χώρα, οριστικοποίησαν πολλά καταπιστεύματα στη Νότια Ντακότα. Τα καταπιστεύματα κατείχαν τον προσωπικό πλούτο και τις μετοχές της εταιρείας, η οποία κατηγορήθηκε για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και εργασίας, συμπεριλαμβανομένων των παράνομων κατεδαφίσεων σπιτιών φτωχών οικογενειών με σκοπό την επέκταση φυτειών. Πώς κατέληξε όμως η πολιτεία με τους 900 περίπου χιλιάδες κατοίκους και το εξωτικό όνομα από φυλές Αμερικανών ιθαγενών Σιου (Λακότα και Ντακότα) που σφαγιάστηκαν να «κλέψουν» την πρώτη θέση από την Ελβετία στην κατάταξη του Tax Justice Network, που αφορά στις χώρες που έχουν γίνει τόποι αναφοράς για όσους θέλουν να κρύψουν οικονομικά στοιχεία, όπως αποκάλυψε η διετής έρευνα που έκαναν 600 και πλέον δημοσιογράφοι μέλη της Διεθνούς Κοινοπραξίας Ερευνών Δημοσιογράφων- ICIJ, από 150 διαφορετικά media, ανοίγοντας το κουτί της… Πανδώρας για πολλούς ηγέτες και δισεκατομμυριούχους; Η απάντηση είναι ότι πέρα από τη Νότια Ντακότα, τα ίδια «δώρα» προσφέρουν και η Φλόριντα, το Τέξας, το Ντέλαγουερ και η Νεβάδα. Τι ακριβώς τρέχει λοιπόν στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον τόπο των ευκαιριών και της ισονομίας; «Ήδη μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ έδωσε εντολή σε μεγάλο δικηγορικό γραφείο της Νέας Υόρκης να επεξεργαστεί διακριτικά νομική φόρμουλα προκειμένου οι μεγάλες επιχειρήσεις να αποφεύγουν τη φορολογία. Και έτσι… εγένετο offshore» σχολιάζει τη γενεαλογία των σημερινών αποκαλύψεων ο Καθηγητής Θεωρίας Κράτους και Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Δημήτρης Καλτσώνης. «Ο στόχος ήταν να αποφύγουν οι μεγάλες επιχειρήσεις στις ΗΠΑ την υψηλή φορολογία που είχε επιβληθεί επί διακυβέρνησης Ρούζβελτ στο πλαίσιο της πολιτικής του new deal και στη συνέχεια για την κάλυψη των αναγκών του πολέμου» προσθέτει. «Αυτό δεν τελείωσε ποτέ» συνεχίζει. «Η φοροπλοκή και η φοροαποφυγή ήταν πάντοτε το αγαπημένο σπορ των πλουσίων τάξεων και ιδίως των μονοπωλιακών επιχειρήσεων. Το δείχνει και η συνταγματικά κατοχυρωμένη (άρθρο 107) σκανδαλώδης προνομιακή μεταχείριση των εφοπλιστών στη χώρα μας» εξηγεί. «Το νέο σκάνδαλο με τις offshore εταιρείες έρχεται για μια ακόμη φορά να αποδείξει την υποκρισία των κρατούντων είτε στις ΗΠΑ, είτε στην Ελλάδα, είτε οπουδήποτε…» συμπεραίνει ο ακαδημαϊκός. «Όλα τα κηρύγματα περί ισότητας απέναντι στο νόμο, περί ισονομίας, όλες οι διακηρύξεις (όπως και του δικού μας Συντάγματος άρθρο 5 παρ.) ότι όλοι οι Έλληνες συνεισφέρουν ανάλογα με τις δυνάμεις τους στα δημόσια βάρη κ.λπ. αποδεικνύονται επιχειρήματα για τους αφελείς. Η αλήθεια είναι ότι οι φτωχότεροι πληρώνουν τους περισσότερους φόρους και οι πολύ πλούσιοι τους κατά πολύ λιγότερους. Αυτό επιβεβαιώνουν ξανά τα Pandora Papers» συνοψίζει ο καθηγητής Θεωρίας Κράτους και Δικαίου.  Αναδημοσίευση από το sputnik.gr