Περί φιλονατοϊκών δημοσιογράφων και άλλων τινών

του Βασίλη Λιόση

Ο γνωστός στους παλαιότερους στο κίνημα δημοσιογράφος Γιώργος Μητραλιάς (ΓΜ) που επί σειρά ετών αρθρογραφούσε σε ορισμένα έντυπα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς αλλά και στον Οικονομικό Ταχυδρόμο, έγραψε ένα κείμενο με τον τίτλο «Η πουτινίζουσα αριστερά, οι τερατολογίες της και το ουκρανικό εθνικό ζήτημα». Δεν θα σταθούμε στα ιστορικά στοιχεία που παραθέτει με τα οποία μπορεί κάποιος να συμφωνήσει, να διαφωνήσει ή να προβληματιστεί. Θα σταθούμε  στο επίδικο και το επίδικο είναι ο τωρινός πόλεμος.

Ο ΓΜ ξεκινά το άρθρο του διαπιστώνοντας ότι ενώ ο καπιταλισμός αγκομαχά η αριστερά δεν καρπώνεται την κοινωνική δυσαρέσκεια που υπάρχει στην κοινωνία. Πρόκειται για διαπίστωση απολύτως αληθή και η αναζήτηση των αιτιών δεν είναι διόλου εύκολη. Εύκολη, εντούτοις, θεωρεί την απάντηση ο ΓΜ που μας πληροφορεί πως μια «αρχή απάντησης» είναι το ουκρανικό. Με άλλα λόγια η «φιλοπουτινική» στάση της αριστεράς, πάντα κατά τη γνώμη του, εξηγεί την απόσταση κόσμου-αριστεράς. Πολλές αναλήθειες. Πολλά ατοπήματα. Πολλές αστοχίες από έναν τόσο έμπειρο αρθρογράφο. Εξηγούμαστε.

1. Η αριστερά έχει υποστεί μία διχοτόμηση με βάση το ουκρανικό. Το μεγαλύτερο κόμμα της, το ΚΚΕ δηλαδή, και ένα μέρος του εξωκοινοβουλίου κρατούν μία στάση που κανονικά θα έπρεπε να ικανοποιεί έστω και μερικώς τον ΓΜ. Άλλωστε το ΚΚΕ ήταν αυτό που έκανε πορεία έξω και από τη ρωσική πρεσβεία. Δεν έχει σημασία αν εμείς εκτιμάμε ως λανθασμένη τη στάση του ΚΚΕ. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ενώ με τη λογική του ΓΜ κρατά μία σωστή στάση, ωστόσο από πουθενά δεν φαίνεται το ΚΚΕ να καρπώνεται πολιτικά οφέλη.
2. Από πού κι ως πού όποιος αποκαλύπτει τα βαθύτερα αίτια του πολέμου και τη διείσδυση και τον ρόλο ΗΠΑ και ΝΑΤΟ βαφτίζεται ως φιλοπουτινικός; Και γιατί όποιος αποκρύπτει ακριβώς αυτόν τον ρόλο δεν είναι φιλονατοϊκός; Ας σταματήσει πια αυτό το παραμύθι. Για τον ρόλο του Πούτιν δεν μπορεί να υπάρχει καμία αυταπάτη. Το ίδιο και για τη ρωσική ολιγαρχία. Επίσης, η σημερινή Ρωσία δεν είναι συνέχεια της ΕΣΣΔ, αλλά όλα αυτά δεν μπορούν να τοποθετήσουν παρωπίδες στα μάτια μας για το ποιος έχει την ευθύνη του πολέμου.
3. Ενημερώνουμε, επίσης, τον ΓΜ ότι η πλειονότητα του κόσμου δεν έχει καταπιεί αμάσητες τις νατοϊκές ντιρεκτίβες προπαγάνδας και τα δελτία ειδήσεων των αστικών καναλιών. Για παράδειγμα σε δημοκοπική έρευνα της ΚΑΠΑ RESEARCH το 27% των Ελλήνων θεωρεί πως η στάση των ΗΠΑ στον πόλεμο της Ουκρανίας είναι θετική και μάλλον θετική (6%+21%), ενώ μάλλον αρνητική και αρνητική θεωρεί πως είναι το 69% (28%+41%). Ας μας εξηγήσει, λοιπόν, ο ΓΜ πώς έχει συμβεί αυτό.
4. Ο ΓΜ κατηγορεί στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας ότι ανήκουν σε ένα μετασταλινικό Τζουράσικ Παρκ και προσάπτοντάς τους υιοθέτηση των πουτινικών αφηγημάτων περί αποναζιστικοποίησης. Ας το ξεκαθαρίσουμε. Το ότι ο Πούτιν χρησιμοποιεί προσχήματα είναι σαφές αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι υπάρχουν νεοναζί στην Ουκρανία. Ο ΣΥΡΙΖΑ, επιπλέον, δεν πατάει απλώς σε δυο βάρκες αλλά κλείνει το μάτι στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Σε κάθε περίπτωση την περίοδο διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αμερικανός πρέσβης Πάιατ χαρακτήρισε τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις ως τις καλύτερες που υπήρξαν. Το γιατί είναι εύλογο: συμφωνία επέκτασης των βάσεων, διευθέτηση του μακεδονικού με τους αμερικανικούς όρους, διπλωματική σύγκρουση με τη Ρωσία κ.λπ..    

Κατακρίνει ο ΓΜ όσους κρατάνε αποστάσεις σχετικά με την περί Ουκρανίας ειδησεογραφία και τους κατακεραυνώνει λέγοντας ότι οι ρωσόφιλοι μιλάνε για fake news και για σκηνοθετημένα πλάνα. Απορούμε πραγματικά με την ευκολία του ΓΜ να πιστεύει άκριτα τη δυτική προπαγάνδα, τον ΣΚΑΪ και τις λοιπές «δημοκρατικές δυνάμεις». Θα του θυμίσουμε πως στο παρελθόν ένα σωρό ειδήσεις των δυτικών αποδείχτηκε ότι ήταν μυθώδη ψέματα. Να θυμηθούμε τα ανύπαρκτα χημικά όπλα του Σαντάμ; Να θυμηθούμε τον κορμοράνο τον βουτηγμένο στην πίσσα που υποτίθεται ότι ήταν στο Κουβέιτ αλλά ήταν από ένα άσχετο μέρος; Να θυμηθούμε τα κενά που υπάρχουν στην ιστορία των δίδυμων πύργων; Να θυμηθούμε τους κατασκευασμένους ομαδικούς τάφους στην Τιμισοάρα; Στα αλήθεια δεν έχει ακούσει ο ΓΜ ποτέ του για αυτά τα γεγονότα; Δεν έχει υπόψη τους μηχανισμούς προπαγάνδας της CIA; Έχει πάρει το αυτί του για την «κόκκινη προβιά»; Για να μην σχολιάσουμε σημερινές εικόνες από ρωσικούς βομβαρδισμούς με αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα αλλά χωρίς σπασμένα τζάμια κτιρίων…

Απορεί και εξίσταται ο ΓΜ με όσους μιλάνε για νεοναζιστικό κίνημα στην Ουκρανία. Εντύπωση προκαλεί πως δεν κάνει καμία απολύτως αναφορά στο τάγμα Αζόφ, στον Δεξιό Τομέα και άλλα «ευαγή ιδρύματα». Ούτε για αυτά έχει ακούσει; Κι αν έχει ακούσει γιατί δεν τα αναφέρει; Δεν είναι αλήθεια η αλληλοστήριξή τους με τη σημερινή κυβέρνηση του κλόουν Ζελένσκι;

Εκεί, όμως, που κάποιος μένει άναυδος είναι η ερμηνεία του πολέμου. Γιατί γίνεται άραγε ο πόλεμος; Μα για να ικανοποιηθεί ο μεγαλορωσικός εθνικισμός, απαντά ο ΓΜ. Να λοιπόν που υιοθετείται και ο Χάντιγκτον. Ο πόλεμος, κατά τον ΓΜ δεν έχει από πίσω οικονομικά και πολιτικά αίτια αλλά είναι απότοκο γενικώς και αορίστως του μεγαλορωσικού εθνικισμού. Και το κυριότερο, το ΝΑΤΟ δεν εμπλέκεται ποτέ και πουθενά. Τι κι αν οι ίδιοι οι δυτικοί έχουν δηλώσει την εμπλοκή τους; Τι κι αν οι ΗΠΑ έχουν εκπαιδεύσει τους νεοναζί στρατιώτες και έχουν ενισχύσει ποικιλοτρόπως το κίνημα του ευρωμαϊντάν; Τι κι αν ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Στόλτενμπεργκ παραδέχτηκε στη συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ ότι το ΝΑΤΟ έχει εκπαιδεύσει χιλιάδες Ουκρανούς και ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε 40.000 Ουκρανοί στρατιώτες βρίσκονται υπό τη διοίκηση του ΝΑΤΟ στο ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας; Τι κι αν η Ουκρανία ετοιμαζόταν να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ υλοποιώντας τα σχέδια των ΗΠΑ; Προφανώς όλα αυτά είναι αμελητέα…

Τέλος, ο ΓΜ τσιτάρει Λένιν για να κατατροπώσει τους «φιλοπουτινικούς». Ο εκλεκτικισμός είναι παλιά παθογένεια. Αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει είναι όχι τι είπε ο Λένιν, αλλά γιατί το είπε, πότε το είπε και εντός ποιου ιστορικού πλαισίου. Κι αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί και τίμιοι με τους κλασικούς του μαρξισμού ας λάβουμε υπόψη μας τι είπε και ο Μαρξ σε ένα από τα κορυφαία έργα του, τον Εμφύλιο Πόλεμο στη Γαλλία. Εκεί θα διαπιστώσει ο ΓΜ (και ο καθένας μας) ότι τα πράγματα δεν είναι πάντα άσπρο-μαύρο.