του Μιχάλη Συμεωνίδη,
υποψήφιου διδάκτορα Πολιτικών Επιστημών/Ιστορίας.
Μοναχές ενθάρρυναν παιδιά να ζωγραφίσουν την ευγνωμοσύνη τους για τη Συνοριοφυλακή, την Αστυνομία και τον πολωνικό Στρατό.
«Περηφάνεια και Σεβασμός» είναι το όνομα της εκστρατείας ενημέρωσης που οργανώθηκε από το Σχολείο και το Νηπιαγωγείο των Δομινικανών Μοναχών στην πολωνική πόλη Piotrków Trybunalski. Οι μοναχές ενθάρρυναν τα παιδιά να εκφράσουν μέσω της τέχνης την ευγνωμοσύνη τους για τη Συνοριοφυλακή, την Αστυνομία και τον πολωνικό Στρατό.
Σκοπός τους να εξυμνηθούν αυτοί οι οποίοι υπερασπίζονται την πατρίδα τους από τους «εχθρούς» πρόσφυγες και μετανάστες τους τελευταίους τουλάχιστον 12 μήνες, στα σύνορα της Πολωνίας με την Λευκορωσία.
Μέχρι στιγμής έχουν υποβληθεί 1,628 «καλλιτεχνικά έργα». Πολλά από αυτά έχουν γίνει από παιδιά νηπιαγωγείου, τα οποία φυσικά δεν έχουν επίγνωση του λόγου για τον οποίο θα χρησιμοποιηθούν τα έργα τους. Αντίθετα οι μαθητές των τριών πρώτων τάξεων του δημοτικού έχουν δει στις ειδήσεις την προπαγάνδα και τον φόβο που καλλιεργείται στους Πολωνούς εναντίων των προσφύγων και των μεταναστών.
Τα θέματα των έργων τους είναι κυρίως συρματοπλέγματα, όπλα, τανκς, αστυνομικά σκυλιά και θωρακισμένα οχήματα. Φυσικά υπάρχουν και οι πρόσφυγες οι οποίοι αποτυπώνονται με απειλητική διάθεση και να πετάνε πέτρες. Τα πρόσωπά των προσφύγων είναι ζωγραφισμένα με σκούρα συνήθως χρώματα ενώ τα πρόσωπα των στρατιωτών έχουν πιο ζωντανά χρώματα.
Ακόμη, οι φύλακες αποτυπώνοντας με τα όπλα στα χέρια χαμογελώντας ενώ οι πρόσφυγες από την άλλη πλευρά του συρματοπλέγματος συνήθως ως άγριοι, μόνοι τους, κοιτώντας τους γενναίους Πολωνούς στρατιώτες.
Η συγκεκριμένη εκστρατεία δεν απευθύνεται μόνο σε Καθολικά σχολεία αλλά συμμετοχές μπορούν να γίνουν και από δημόσια ιδρύματα. Ως στόχοι αυτού του εγχειρήματος ορίζονται οι εξής: « Δημιουργία ενός μόνιμου συναισθηματικού δεσμού με την πατρίδα, ενδυνάμωση της ευαισθητοποίησης των πολιτών και ενσωμάτωση μεταξύ των γενεών».
Δυστυχώς δεν πέφτουμε από τα σύννεφα παρά το γεγονός ότι αυτό που προωθείται στις ψυχές των μικρών παιδιών μέσω της εκπαίδευσης είναι το μίσος, η χειραγώγηση, ο ρατσισμός και η ξενοφοβία. Είναι η δικαιολόγηση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στις οποίες έχει λάβει χώρα το Πολωνικό κράτος ως μέλος του ΝΑΤΟ από το 1999 έως και σήμερα.
Η δράση «Περηφάνια και σεβασμός» διαπαιδαγωγεί με τις αξίες της βίας και του μίσους απέναντι στον αδύναμο και τον κατατρεγμένο. Αυτό γίνεται με
την ευλογία της Εκκλησίας, διαποτισμένα φυσικά μπόλικη δόση εθνικισμού. Έτσι η δράση αυτή γίνεται χρήσιμο εργαλείο για τις στοχεύσεις της άρχουσας πολωνικής τάξης. Αντί να θιγούν οι θύτες και οι πολιτικές που γεννούν πολέμους και προσφυγιά, κατηγορούνται τα θύματα, δηλαδή οι ίδιοι οι πρόσφυγες.
Από τη μια πλευρά οι ζωγραφιές των παιδιών και από την άλλη η πραγματικότητα στα σύνορα Πολωνίας – Λευκορωσίας. Πρόσφυγες και μετανάστες που γίνονται παιχνίδι εκμετάλλευσης πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών με την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ να παίζουν πρωτεύοντα ρόλο σε αυτό. Η απελπισία, ο πόνος, η απόγνωση και η τραγωδία αυτών των ανθρώπων που ξεριζώθηκαν και έχασαν τα πάντα δύσκολα αποτυπώνεται σε ζωγραφιές. Εντούτοις, αντί για μίσος και απανθρωπιά θα μπορούσε να διδάσκεται η αλληλεγγύη, ειδικά σε αυτούς που την έχουν ανάγκη.
Όμως η άρχουσα τάξη της Πολωνίας και το πολωνικό κράτος φυσικά επιχαίρουν τέτοιες πρωτοβουλίες μιας και ξεπλένουν την πολιτική τους και μαθαίνουν τους πολίτες από μικρούς να βλέπουν κάποιον άλλον ως εχθρό.
Αναδημοσίευση από το Κοσμοδρόμιο
