Πορνογραφία και Καπιταλισμός

της Αποστολίας Ντόμαρη

Το στάδιο του κρατικομονοπωλιακού  καπιταλισμού στο οποίο βρισκόμαστε σήμερα έχει καταφέρει να εμπορευματοποιήσει ακόμα και τα μη εμπορεύσιμα πράγματα , όπως είναι οι ανθρώπινες σχέσεις , το σώμα , τα συναισθήματα . Από τα τέλη του 20ου αιώνα αναπτύχθηκε η βιομηχανία του πορνό. Είναι μέχρι και σήμερα μια από τις πιο κερδοφόρες βιομηχανίες.

  Με αφορμή την πανδημία οι κυβερνήσεις επέβαλλαν υποχρεωτικό εγκλεισμό για τους κατοίκους. Το δημοφιλές site pornhub δίνει δωρεάν premium ταινίες για τις δύσκολες μέρες της απομόνωσης. Προϋπόθεση για να τις δεις είναι να ‘’δεχτείς τους όρους’’ ότι θα παραμείνεις εσώκλειστος για να κάμψει ο ιός. Επίσης , σύμφωνα με τους ίδιους , θα δοθούν εκ μέρους τους δωρεές και 50,000 μάσκες για περίθαλψη. Προβάλλεται ότι προσφέρουν κοινωνικό έργο και κοινωνική περίθαλψη στα πλαίσια των εν ζωή ακόμα δημοσίων νοσοκομείων. Υποκριτικά δείχνουν συμπαράσταση και φιλανθρωπία για να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους σκοπούς. Μπροστά στον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων και την αγωνιώδη περιρρέουσα ατμόσφαιρα έρχονται να διαφημίσουν τα προϊόντα τους και να βγάλουν ακόμη περισσότερα κέρδη.

  Ακριβώς σαν προϊόντα αντιμετωπίζονται οι γυναίκες μέσα από τις πορνογραφικές ταινίες. Αντικειμενικοποιείται και φετιχοποιείται το γυναικείο σώμα , αποδομώντας το στοιχείο της προσωπικότητας. Αναπαράγονται έτσι έμφυλες ανισότητες, αυξάνονται και δικαιολογούνται οι σεξουαλικές κακοποιήσεις (Andrea Dworkin). Η πορνεία και η πορνογραφία είναι εγγενώς βασισμένες στην βία. Εξαρτώνται από την κακοποίηση και τη σωματεμπορία. Στα πλαίσια της σκηνοθεσίας των πορνοταινιών για να ικανοποιηθούν οι προτιμήσεις και οι ορέξεις του κοινού, ο καπιταλισμός έχει αναπτύξει νέες μορφές ηδονισμού . Σε πολλές από τις ταινίες το σενάριο βασίζεται στην βία , την κακοποίηση και τον σαδισμό. Το κοινό τα βλέπει αποδεκτικά και παθητικά. Η βία έχει μετατραπεί σε θέαμα.

  Είναι φανερό πως ο καπιταλισμός είναι αχαλίνωτος και η εγγενής τάση του για κέρδη δεν έχει όρια. Βεβαίως η βιομηχανία του πορνό λειτουργεί όπως κάθε άλλη βιομηχανία που σκοπός της είναι η ανάπτυξη του κεφαλαίου και η απομάκρυνση του ανθρώπου από τον εαυτό του. 

  Απέναντι στον βίαιο πολιτισμό του καπιταλισμού στις μέρες της πανδημίας ας διαβάσουμε λογοτεχνία, ας ασχοληθούμε με την μουσική , με τους φίλους μας και με τον εαυτό μας. Ας συζητήσουμε και ας διαφωνήσουμε. Ας σκεφτούμε τους απολυμένους , τους αστέγους , τους πρόσφυγες. Ας σκεφτούμε το μέλλον μας.