Πρέσβης της Παλαιστίνης: “Θα χαμογελάσουμε ξανά, θα είμαστε ελεύθεροι, θα νικήσουμε!”

“Φέτος, η Ελλάδα γιορτάζει τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Η Καλαμάτα ήταν η πρώτη πόλη που απελευθερώθηκε και σας χαιρετίζω όλους στο όνομα της αδελφοσύνης μεταξύ του παλαιστινιακού λαού και του ελληνικού λαού.

Οι δεσμοί μας εκτείνονται σε χιλιετίες ιστορίας και μυθολογίας. Σήμερα εδώ χαιρετίζω την Καλαμάτα και τους πολίτες της προερχόμενος από μια υποταγμένη γη υπό παράνομη κατοχή. Από μια γη όπου εφαρμόζεται το μεταμοντέρνο απαρτχάιντ.

Προέρχομαι από μια χώρα όπου οι γηραιότεροι, οι άνθρωποι που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες, ακόμη και τα παιδιά υφίστανται την φυλάκιση εκτίοντας μακρόχρονες ποινές.

Προέρχομαι από την Παλαιστίνη όπου ο λαός μας, παρόλο που υφίσταται μια απίστευτη αδικία και ταλαιπωρία οι καρδιές και η συνείδησή τους παραμένουν Ελεύθερες, και είμαστε Υπερήφανοι ως άνθρωποι όπως οι αδελφοί και αδελφές μας εδώ στην Ελλάδα.

Προέρχομαι από τη γη όπου 100.000 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν από το 1948 και 1 εκατομμύριο Παλαιστίνιοι τέθηκαν στις ισραηλινές φυλακές από το 1967 και όπου 1,5 εκατομμύριο εκτοπίστηκαν από τα σπίτια και τη γη τους. Προέρχομαι από τη χώρα όπου πραγματοποιήθηκαν πάνω από 60 οργανωμένες σφαγές από την ίδρυση του αποικιοκρατικού κράτους του Ισραήλ.

Προέρχομαι από μια χώρα που υποφέρει από ένα διαρκές ολοκαύτωμα.

Η παράνομη αποικιοκρατική κατοχή, οι πολιτικές εθνοκάθαρσης και το καθεστώς του απαρτχάιντ του Ισραήλ εδραιώθηκαν και επιβίωσαν έως και σήμερα  και εξαιτίας του λόγου ότι ποτέ δεν απαγγέλθηκαν ποτέ κατηγορίες στο Ισραήλ ή στους παράνομους εποίκους του για τα εγκλήματα και τις παραβιάσεις τους.  Όπως και η ίδια η διεθνής κοινότητα βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια κατά περίσταση κρίση παραμένοντας απρόθυμη να αντιμετωπίσει έμπρακτα τη δομή που την καλύπτει. Αυτό που παρατείνει αυτήν την μη βιώσιμη και εκρηκτική πραγματικότητα είναι η παράνομη κατοχή του Ισραήλ, η αδιάκοπη κατοχή του στον παλαιστινιακό λαό, η αποικιοκρατική του επιχείρηση και το καθεστώς του απαρτχάιντ. Ο στόχος των καταπιεστικών σιωνιστικών και επεκτατικών δομών του Ισραήλ είναι αδιατάρακτος. Ο στόχος του Ισραήλ και το εθνικό σχέδιο της συνεχιζόμενης εκποίησης και εκτοπισμού του παλαιστινιακού λαού και η εμφύτευση παράνομων εποίκων καταστρέφουν συστηματικά τις εναπομείνασες προοπτικές για ειρηνική διευθέτηση του ζητήματος βάσει της διεθνούς συναίνεσης της λύσης των δύο κρατών.

Η συνεχιζόμενη ισραηλινή επίθεση εναντίον του παλαιστινιακού λαού αποτελεί εκστρατεία ύπουλης απάρνησης του δικαιώματος αυτοδιάθεσης. Τα ισραηλινά εγκλήματα, που διαπράττονται με μύριους τρόπους, κάθε μέρα και κάθε ώρα της ημέρας, είναι οι κύριοι παράγοντες αποσταθεροποίησης στην περιοχή μας. Τα καθημερινά ισραηλινά εγκλήματα δείχνουν επίσης την απόλυτη περιφρόνησή του για το διεθνές δίκαιο και το πολυσύνθετο παγκόσμιο σύστημα. Η βαρβαρότητα της παράνομης κατοχής του Ισραήλ και της υποταγής του παλαιστινιακού λαού, είτε με την πολιορκία, είτε με την κατάληψη εδαφών, είτε με την εξορία είτε υποβιβάζοντας τους σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας, δεν μπορεί να υποτιμάται. Στόχος μας είναι να τερματίσουμε αυτήν την αναξιοπρέπεια παρά να συνεχίσουμε να εξετάζουμε την διαστρωμάτωση του πόνου και της αδικίας θρηνώντας για το τεράστιο ανθρώπινο πόνο και απώλειες που επιφέρει. Αυτό απαιτεί επείγουσα και αποτελεσματική πολιτική, νομική και διπλωματική δράση για να διασφαλιστεί η λογοδοσία αυτή που θα ασκήσει  πίεση για να σταματήσουν αυτά τα εγκλήματα, παράλληλα με την ανάληψη δράσεων για την επανέναρξη μιας πολιτικής διαδικασίας μέσω ενός πολυμερούς μηχανισμού που θα στοχεύει να τερματίσει, αντί να διαχειριστεί επ’ αορίστων, την τρέχουσα παράνομη αποικιακή κατοχή του Ισραήλ.

Η τρέχουσα κατάσταση αποτελεί ευκαιρία για τη διεθνή κοινότητα να κατανοήσει την ακανθώδη κατάσταση και να ισχυροποιήσει την αλληλεγγύη των λαών καθώς και τις διπλωματικές της προσπάθειες για:

1. Να αντιμετωπίσει την παράνομη αποικιακή κατοχή του Ισραήλ με όλα τα νόμιμα μέσα, πολιτικά, διπλωματικά και νομικά.
2. Να επιδιώξει την απόδοση ευθυνών για τα εγκλήματα του Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένης της υποστήριξης της διερεύνησης του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου · και
3. Να λάβει προληπτικά μέτρα για την επίτευξη πολιτικής λύσης.
4. Να υποστηρίξει το μποϊκοτάζ των προϊόντων και των εταιρειών των Ισραηλινών εποικισμών που δραστηριοποιούνται εκεί – σύμφωνα με την μαύρη λίστα των Ηνωμένων Εθνών – πρόσφατα είδαμε τη παγκοσμίου φήμης εταιρεία παγωτού Ben & Jerry’s να λαμβάνει μια γενναία και νόμιμη απόφαση να παύσει τις δραστηριότητές της στους ισραηλινούς εποικισμούς το οποίο χαρακτηρίστηκε ως εχθρική πράξη από τον νέο Ισραηλινό πρωθυπουργό!

Η διεθνής κοινότητα πρέπει να δράσει συλλογικά ενισχύοντας τις εκστρατείες αλληλεγγύης των λαών, και τα κράτη πρέπει να αναλάβουν την πρωτοβουλία να σταματήσουν τις παραβιάσεις του Ισραήλ και να προστατεύσουν τα παλαιστινιακά δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος αυτοδιάθεσης, βάσει του διεθνούς δικαίου. Πράγματι, τα κράτη πρέπει να τηρήσουν τις υποχρεώσεις τους έναντι του παλαιστινιακού λαού, συμπεριλαμβανομένων των εκατομμυρίων Παλαιστινίων προσφύγων, και να τους βοηθήσουν να πραγματώσουν τη δικαιοσύνη και τα αναφαίρετα δικαιώματά τους, της αυτοδιάθεσης χωρίς διακρίσεις. Αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό όχι μόνο για την Παλαιστίνη, αλλά για την εγκυρότητα και τη συνεχή βιωσιμότητα της διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες.

Για να επιτευχθεί μια ειρηνική λύση στο παλαιστινιακό ζήτημα, η διεθνής κοινότητα πρέπει να τηρήσει την ευθύνη και την υποχρέωσή της, με λίγα λόγια η διεθνής διπλωματία να κινητοποιηθεί και πολιτικά για τον τερματισμό των εγκλημάτων και της παράνομης κατοχής του Ισραήλ. Η πολυμέρεια παραμένει ο ακρογωνιαίος λίθος της σύγχρονης διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες, και το ζήτημα της Παλαιστίνης παραμένει μια δοκιμασία για τη διεθνή δέσμευση σε αυτές τις αρχές και αξίες.

Το κράτος της Παλαιστίνης θα συνεχίσει να συμμετέχει ενεργά στη διεθνή κοινότητα για να εξασφαλίσει υποστήριξη και αλληλεγγύη για τον δίκαιο σκοπό και αγώνα  της Παλαιστίνης και θα συνεχίσει να εργάζεται σθεναρά για την πραγμάτωση των δικαιωμάτων του παλαιστινιακού λαού, συμπεριλαμβανομένης της αυτοδιάθεσης, της ανεξαρτησίας και του δικαιώματος επιστροφής, καθώς και για την εξεύρεση δίκαιης λύσης στο Παλαιστινιακό ζήτημα σε όλες τις πτυχές του σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τα σχετικά ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών.

Είναι ξεκάθαρο ότι το Ισραήλ αρνείται συστηματικά να έρθει σε συμβιβασμό με τον παλαιστινιακό λαό εν γένει, συμπεριλαμβανομένων των 1,8 εκατομμυρίων Παλαιστινίων πολιτών του Ισραήλ. Από την άρνηση της Νάκμπα/καταστροφής έως την έγκριση ρατσιστικών νόμων, το Ισραήλ επιμένει ότι, μεταξύ του ποταμού Ιορδάνη και της θάλασσας της Μεσογείου (η ιστορική γη της Παλαιστίνης), μόνο οι Εβραίοι έχουν το δικαίωμα «αυτοδιάθεσης».

Αυτός ο ρατσιστικός λόγος είναι η βάση για δεκάδες νόμους που έχουν δημιουργήσει ένα σύστημα θεσμικής διάκρισης της εβραϊκής υπεροχής ενάντια στο 20% του ίδιου του ισραηλινού πληθυσμού και στη φύση και το πλαίσιο των συνεχιζόμενων 54 ετών αποικιακής κατοχής που έχει οδηγήσει μέχρι σήμερα σε 750.000 εποίκους στα κατεχόμενα εδάφη του Κράτους της Παλαιστίνης οι οποίοι προστατεύονται από τους Ισραηλινούς νόμους κατά παράβαση των Συνθηκών της Γενεύης και του Διεθνούς Δικαίου. Αυτό αντικατοπτρίζεται επίσης στην υποκίνηση μίσους και στις απάνθρωπες πολιτικές και πρακτικές εναντίον όλων των μη Εβραίων.

Υπάρχουν αρκετές ψήφοι στην Knesset (ισραηλινό κοινοβούλιο) για την έγκριση αυτών των ρατσιστικών νόμων.

Ένα σαφές παράδειγμα είναι ο Ισραηλινός νόμος περί ιθαγένειας. Ο οποίος παρέχει σε οποιονδήποτε Εβραίο οπουδήποτε στον κόσμο το “δικαίωμα στην εθνικότητα/ιθαγένεια από τη γέννησή του”, αλλά αντίθετα προβάλει πολλά εμπόδια στον τρόπο που οι Παλαιστίνιοι μπορούν να κάνουν το ίδιο.

Ακόμη και στο παρελθόν, το Μέριτς, που θεωρείτο αριστερό πολιτικό κόμμα στο Ισραήλ, ήταν μια βασική δύναμη πίσω από την αντίθεση σε αυτόν τον ρατσιστικό νόμο. Ωστόσο, τώρα αυτό το κόμμα έχει γίνει επίσης μέρος της κυβέρνησης συνασπισμού των Bennett-Lieberman και φαίνεται ότι η θέση τους βασίστηκε στα πολιτικά οφέλη και όχι στα δικαιώματα χιλιάδων οικογενειών.

Αυτό αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι ένας Σιωνιστής δεν μπορεί να είναι αριστερός ούτε στο εσωτερικό του Ισραήλ.

Ας είμαστε σαφείς: Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν μπορούν να ονομάζονται «παγκόσμια», όταν ταυτόχρονα αποκλείουν τους Παλαιστίνιους.

Το Ισραήλ δεν πρέπει να συνεχίσει να απολαμβάνει την προνομιακή μεταχείριση ωσάν να ήταν μια «φιλελεύθερη δημοκρατία» από την ΕΕ και άλλες δυτικές δυνάμεις, ενώ οι πολιτικές προτεραιότητές του αφορούν την επιβολή της εβραϊκής υπεροχής μεταξύ του ποταμού Ιορδάνη και της Θάλασσας της Μεσογείου, αντί να διασφαλίζει την πλήρη ισότητα για όλους τους πολίτες, και τερματίζοντας την αποικιακή κατοχή του στα εδάφη του κράτους της Παλαιστίνης.

Αλίμονο αν ισχύει το σύνθημα του Ισραήλ ότι είναι “εβραϊκό και δημοκρατικό κράτος”. Η ιστορία και η πρακτικές του Ισραήλ αποδεικνύουν ότι αυτό είναι παραπλανητικό και απόλυτα ψευδές. Αντίθετα, το Ισραήλ είναι «εβραϊκό και δημογραφικό κράτος» και αυτό ήταν το μήνυμα που εξέπεμψε την περασμένη εβδομάδα, δυστυχώς, τόσο η Κνεσσέτ όσο και το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ μπροστά στα μάτια της Διεθνούς Κοινότητας.

Από το 1988, όταν ο μακαριστός ηγέτης μας ο Γιάσερ Αραφάτ διάγγειλε το κράτος της Παλαιστίνης στα εδάφη που καταλήφθηκαν το 1967 κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του εθνικού συμβουλίου της PLO, ξεκίνησε μια νέα εποχή που βασίστηκε σε αυτό το ειρηνευτικό όραμα. Δεχτήκαμε έναν επώδυνο πολιτικό συμβιβασμό ακολουθώντας τη διεθνή συναίνεση της λύσης των δύο κρατών και εγκαθιστώντας το ανεξάρτητο κράτος μας της Παλαιστίνης με την Ανατολική Ιερουσαλήμ την πρωτεύουσά του μόνο στο 22% της συνολικής ιστορικής γης της Παλαιστίνης και επιλύοντας το ζήτημα των προσφύγων που είχαν εκτοπιστεί βιαίως από την πατρίδα τους, σύμφωνα με το ψήφισμα 194 του ΟΗΕ.

Μετά τις αλλαγές που προκλήθηκαν στην παγκόσμια τάξη μετά την κατάρρευση του Σοσιαλιστικού Μπλοκ και τον Πόλεμο του Κόλπου, υπογράψαμε με το Ισραήλ τις συμφωνίες του Όσλο, οι οποίες υποτίθεται ότι ήταν μια ενδιάμεση συμφωνία για 5 χρόνια που θα έληγε το 1999 όταν ιδρύθηκε η Παλαιστινιακή Εθνική Αρχή, και θα ακολουθούσαν διαπραγματεύσεις για τα τελικά ζητήματα για την επίτευξη ειρηνευτικής συμφωνίας βάσει της αρχής της λύσης των δύο κρατών, των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών και του Διεθνούς Δικαίου, ζητήματα στα οποία εξακολουθούμε να επιμένουμε και αποτελούν τον μόνο δρόμο για μια δίκαιη ειρήνη.

Έκτοτε, το Ισραήλ, η κατοχική δύναμη με όλες τις διαδοχικές κυβερνήσεις του μετά τη δολοφονία του πρωθυπουργού τους Ι. Ραμπίν από το σιωνιστικό βαθύ κράτος του Ισραήλ, και στη συνέχεια με την φυλάκιση του πρωθυπουργού E. Olmert άνοιξε ο δρόμος για τον Μπ. Νετανιάχου και όλες οι συμφωνίες ανακλήθηκαν και δεν τηρήθηκαν και ο φασισμός άρχισε να προελαύνει στο πολιτικό φάσμα του Ισραήλ.

Ακολούθησαν η ισραηλινή στρατιωτική εισβολή που πραγματοποιήθηκε το 2001 σε όλες τις περιοχές του Κράτους της Παλαιστίνης, η πολιορκία του Γιασέρ Αραφάτ στην έδρα του στη Ραμάλα και στη συνέχεια η δολοφονία του με δηλητηρίαση το 2004. Η επιτάχυνση των αποικιακών οικισμών (230), οι συνεχείς προσπάθειες εβραιοποίησης της Ιερουσαλήμ, η κατασκευή του διαχωριστικού ρατσιστικού τείχους, η de facto προσάρτηση άνω του 35% των κατεχόμενων περιοχών, ο εκτοπισμός των ανθρώπων μας, η βίαιη έξωση οικογενειών από τα σπίτια τους στην Ιερουσαλήμ, στο Σεΐχ Τζαράχ, στο Σιλβάν και στην κοιλάδα του Ιορδάνη.

Όλες αυτές οι πρακτικές και οι πολιτικές που μετέτρεψαν τις ενοποιημένες μας περιοχές σε θύλακες, μαζί με τη συνεχιζόμενη επιθετικότητα εναντίον του λαού μας στη Γάζα και την πρόσφατη απαγόρευση να διεξαγάγουμε τις εκλογές μας στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, στερούμενοι το δημοκρατικό μας δικαίωμα ψήφου, είναι εγκλήματα που δεν στρέφονται κατά εμάς μόνο, αλλά ενάντια στο Διεθνές Δίκαιο και τη δέσμευση της Διεθνούς Κοινότητας, είναι πρακτικές που στρέφονται κατά της λύσης των δύο κρατών και την δυνατότητα της ίδρυσης του συνεκτικού κράτους της Παλαιστίνης

Με την ευκαιρία αυτή, θα ήθελα να αναφέρω επίσης ορισμένα κομμάτια του βιβλίου του Προέδρου του Κράτους της Παλαιστίνης, Μαχμούντ Αμπάς με τίτλο «Το Σιωνιστικό Κίνημα στα γραπτά του Λένιν», η πρώτη έκδοση του οποίου δημοσιεύθηκε το 1979 και η δεύτερη το 2011.

“Ο Λένιν πίστευε ότι η συνεχής εκμετάλλευση του εβραϊκού ζητήματος είναι προς το συμφέρον της αποικιοκρατίας και επιτυγχάνει τους στόχους του σιωνιστικού κινήματος, το οποίο τρέφεται από αυτό το ζήτημα, το κινεί και ωφελείται από αυτό”.

Και συνεχίζει προσθέτοντας, “Εάν οι παγκόσμιοι ηγέτες ακολουθούσαν το παράδειγμα του Λένιν στην εκτίμησή του και στο χειρισμό του εβραϊκού ζητήματος, δεν θα υπήρχε σιωνιστικό κίνημα και δεν θα υπήρχε αποικιακό κράτος του Ισραήλ, επειδή, με λίγα λόγια, ο Λένιν πίστευε ότι οι Εβραίοι δεν αποτελούν έθνος και δεν έχουν τα συστατικά ενός έθνους και θα πρέπει να ζουν μέσα στις κοινωνίες στις οποίες υπήρχαν πριν από εκατοντάδες ή και χιλιάδες χρόνια. “,” Ο Λένιν δεν αποδέχθηκε τη δήλωση διαχωρισμού μεταξύ αποικιοκρατίας και ιμπεριαλισμού αφενός, και του σιωνιστικού κινήματος αφετέρου. “

Αγαπητοί μου φίλοι, παρατηρούμε ότι η Ευρώπη εξακολουθεί να ζει κάτω από το φοβικό σύνδρομο που εμφύτευσε στο μυαλό πολλών το σιωνιστικό κίνημα, το οποίο εξομοιώνει την κριτική στις πολιτικές του Ισραήλ με τον αντισημιτισμό. 

Πολλοί Ευρωπαίοι, ιδίως εκείνοι που ανήκουν στην ιδεολογία της ακροδεξιάς και της λαϊκίστικης δεξιάς, είναι σύμμαχοι με την προσέγγιση του παγκόσμιου σιωνιστικού κινήματος, και συνεχίζουν να διαδραματίζουν τον ρόλο που απαιτείται από αυτούς, καθώς αρνήθηκαν να λύσουν το ζήτημα του εβραϊκού ζητήματος στο πλαίσιο ευρωπαϊκών κοινωνιών κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου ή ακόμη και πριν.

Μέχρι σήμερα αποζητούμε έναν εταίρο για την ειρήνη στο Ισραήλ ενώ αντίθετα συνεχίζουμε να παρακολουθούμε το επεκτατικό ισραηλινό αποικιακό σχέδιο εις βάρος του αυτόχθονα παλαιστινιακού λαού μας και των αναφαίρετων εθνικών μας δικαιωμάτων, εξυπηρετώντας το όραμα του «Ευρύτερου Ισραήλ» από όλα τα συναγωνιζόμενα σιωνιστικά πολιτικά κόμματα στο Ισραήλ, με την πλήρη απουσία, δυστυχώς, μιας πραγματικής αντι-σιωνιστικής αριστεράς.

Η παγκόσμια αλληλεγγύη που εκφράστηκε κατά τη διάρκεια της τελευταίας βάναυσης ισραηλινής επίθεσης στην Ιερουσαλήμ, τη Γάζα, την κοιλάδα του Ιορδάνη και σε όλη την Παλαιστίνη μας δίνει θάρρος ότι οι λαοί του κόσμου έχουν ξυπνήσει και δεν θα δεχτούν πλέον το Ισραήλ να αντιμετωπίζεται ως κακομαθημένο παιδί υπεράνω όλων των νόμων διαπράττοντας εγκλήματα πολέμου. 

Είναι πλέον καιρός να καταστήσουμε το Ισραήλ υπεύθυνο μπροστά στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για τα εγκλήματά του κατά της ανθρωπότητας, ως μέρος του αντιφασιστικού και αντιρατσιστικού διεθνούς κινήματος.

Σας καλώ να ασκήσετε την απαιτούμενη πίεση στην ελληνική κυβέρνηση για να προχωρήσει αμέσως στην αναγνώριση του Κράτους της Παλαιστίνης σύμφωνα με το ομόφωνο ψήφισμα του ελληνικού κοινοβουλίου του 2015 (όπως έχουν ήδη κάνει 139 χώρες στον κόσμο) και σύμφωνα με τη συνεχή σας απαίτηση και να σταματήσει η στρατιωτική συνεργασία της με το Ισραήλ ως κράτος απαρτχάιντ που διαπράττει εγκλήματα πολέμου από την ίδρυσή του το 1948.

 Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει πάντα να ενισχύουν το ρόλο τους, ιδίως στην ΕΕ, με βάση τις θεμελιώδεις αρχές της ίδιας της ΕΕ, η οποία υπερασπίζεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ισότητα, τη δημοκρατία και την ειρήνη. Πέραν από την υπεράσπιση των αξιών και της δέσμευσής τους στο Διεθνές Δίκαιο και στα Ψηφίσματα του ΟΗΕ.

Είδαμε ειδικά την τελευταία δεκαετία, το πολιτικό κλίμα να αλλάζει, λόγω της νέας παγκόσμιας τάξης που οι ΗΠΑ επέβαλαν μέσω της κυριαρχίας τους. Σημειώνουμε ότι η Ελλάδα έχει επηρεαστεί από την αναβάθμιση των σχέσεων της με το Ισραήλ μέσω στρατιωτικής συνεργασίας όπως και σε θέματα φυσικού αερίου, ενέργειας και τουρισμού.

Η ενίσχυση των σχέσεων με μια χώρα – το Ισραήλ – η οποία κατηγορείται για πρακτικές απαρτχάιντ και εγκλήματα πολέμου, όχι μόνο από εμάς, αλλά και από Διεθνείς Οργανισμούς και ομάδες που αγωνίζονται για τη δικαιοσύνη και την ειρήνη στον κόσμο ακόμη και εβραϊκές οργανώσεις λόγω των παραβιάσεών του Διεθνούς και Ανθρωπιστικού Δικαίου και των Συνθηκών της Γενεύης, με τις οποίες η Ελλάδα δεσμεύεται ως συμβαλλόμενο μέρος, δεν εξυπηρετεί την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή. 

Θα ήθελα να επισημάνω ότι το Κράτος της Παλαιστίνης είναι δεσμευμένο στο Διεθνές Δίκαιο και έχει συνυπογράψει τη Συνθήκη του Δικαίου των Θαλασσών σε αντίθεση με το Ισραήλ το οποίο δεν τηρεί το πρώτο και δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος του δεύτερου.

Πάντα μοιραζόμασταν ισχυρούς δεσμούς κατανόησης και κοινές στάσεις με τα περισσότερα ελληνικά πολιτικά κόμματα.

Ο ελληνικός λαός έχει αγωνιστεί για την ανεξαρτησία και την ελευθερία πολλές φορές στην ιστορία του.

Πριν από 3 μήνες, γιορτάσαμε τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης και στις 9 Μαΐου γιορτάσαμε μαζί τη νίκη ενάντια στον Ναζισμό, κατά τη διάρκεια του οποίου ο ελληνικός λαός πολέμησε με ηρωισμό και αυταπάρνηση. Και προχθές ο ελληνικός λαός τίμησε την αποκατάσταση της δημοκρατίας μετά την κατάρρευση της δικτατορίας που υποστηρίχθηκε και υποκινήθηκε από τις ΗΠΑ. 

Επομένως, μέσω της δικής σας εμπειρίας, κατανοείτε πλήρως την αναγκαιότητα καταπολέμησης οποιασδήποτε κατοχής και της έννοιας της αντίστασης, την οποία το διεθνές δίκαιο προκρίνει για όλους τους ανθρώπους/λαούς.

Τώρα είμαστε μάρτυρες της εξέγερση της συνείδησης των λαών του κόσμου κατά του ρατσισμού, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης του λαού μας από το Ισραήλ.

Είδαμε τα συνθήματα που ακούστηκαν παγκοσμίως υπέρ της ελευθερίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αυτοδιάθεσης και κατά των ισραηλινών εγκλημάτων μέσω μαζικών διαδηλώσεων και άλλων δράσεων αλληλεγγύης στην Ελλάδα, την Ευρώπη, την Ασία και τις ΗΠΑ.

Υπάρχουν αλλαγές που πραγματοποιούνται σε κάθε γωνιά του κόσμου και εμφανίζονται νέοι παίκτες. Στη Λατινική Αμερική παρατηρούμε τη νίκη των αριστερών κομμάτων και τη νίκη της Κούβας ενάντια στο εμπάργκο των ΗΠΑ. Στη Μέση Ανατολή, στη Συρία, το Λίβανο και την Υεμένη, η πολιτική του οργανωμένου χάους των ΗΠΑ απέτυχε και η κυριαρχία τους στον κόσμο μειώνεται ραγδαία. Η παγκόσμια ιστορία δεν σταματά σε κάποιο σημείο και ειδικά στη διεθνή πολιτική σκακιέρα. 

Μπορούμε να εντοπίσουμε μια μικρή αλλαγή πολιτικής στο Δημοκρατικό κόμμα των ΗΠΑ σχετικά με τη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Μεσόγειο και άλλες περιοχές με φλέγοντα ζητήματα στον κόσμο, όπου πολλές αριστερές ομάδες άρχισαν να υψώνουν τη φωνή τους εντός του Δημοκρατικού Κόμματος. 

Είναι απαραίτητο και κεφαλαιώδους σημασίας αυτή τη στιγμή στην ιστορία για όλες τις δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις του κόσμου να ενωθούν προκειμένου να αντιμετωπίσουν την άνοδο του νεοφασισμού, του ρατσισμού και της καταπίεσης όπου κι αν εκδηλώνονται για το καλό της ανθρωπότητας και των μελλοντικών γενεών. 

Η πανδημία COVID-19 ήταν ένα καλό μάθημα για όλους τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν ότι όλοι μας είμαστε ευάλωτοι στην ίδια ασθένεια, τους ίδιους εχθρούς.

Και επιτρέψτε μου να σας υπενθυμίσω ότι κανένα ρατσιστικό και κατοχικό καθεστώς δεν μπορεί ποτέ να λέγεται δημοκρατικό, όπως κάποιοι ευρωπαίοι πολιτικοί αρέσκονται να λένε όταν αναφέρονται στο Ισραήλ.

Κανείς δεν μπορεί να είναι ελεύθερος όσο καταπιέζει άλλους ανθρώπους και υπερασπίζεται τις πρακτικές του απαρτχάιντ και της κατοχής.

Παραμένω αισιόδοξος ότι μαζί θα φτάσουμε στην τελική νίκη του λαού μας στην ήττα της κατοχής, και θα σας καλωσορίσουμε στο Κυρίαρχο, Ελεύθερο και Ανεξάρτητο Κράτος της Παλαιστίνης στα προ της 4ης  Ιουνίου 1967 σύνορα με  πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ βάσει του Διεθνούς Δικαίου και όλων των σχετικών ψηφισμάτων του ΟΗΕ πολύ σύντομα.

Στις τελικές μου παρατηρήσεις επιτρέψτε μου να πω για άλλη μια φορά ότι, ανεξάρτητα από το πού είναι εγκατεστημένες οι ξένες βάσεις στη γη μας, ανεξάρτητα από το πού χτυπά ο ιμπεριαλισμός και πώς, ανοιχτά ή με απατηλό τρόπο, οι λαοί μας θα συνεχίσουν τον αγώνα για ελευθερία και ανεξαρτησία. 

Η Παλαιστίνη βρίσκεται πίσω μου απέναντι από τη θάλασσα της ανατολικής Μεσογείου, και θα υπάρξει μια μέρα όπως στην προηγούμενη ιστορία μας, όπου το ταξίδι, η ελευθερία θα ξεπεράσουν τις σημερινές δυσκολίες της κατοχής και της εκμετάλλευσης.

 Όπου οι ελιές μας, οι κοινές μας ρίζες ως άνθρωποι, οι ρίζες των ελαιόδεντρων θα αντέξουν, θα συνεχίσουν να χύνουν δάκρυα γιατί έχουν δει τις κοινές μας τραγωδίες.

Μαζί θα οικοδομήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για όλους τους ανθρώπους και τις επόμενες γενιές, είμαι σίγουρος.

Θα χαμογελάσουμε ξανά, θα είμαστε ελεύθεροι, θα νικήσουμε!”.