Πώς να βοηθήσουμε το λαό της Ουκρανίας;
του Δημήτρη Καλτσώνη
καθηγητή θεωρίας κράτους και δικαίου
Πάντειο Πανεπιστήμιο
Ο σύλλογος Γ. ΚΟΡΔΑΤΟΣ, με ανακοίνωση της Γενικής του Συνέλευσης για το Ουκρανικό στις 26 Φεβρουαρίου, τόνιζε ότι “η ευθύνη για τις εξελίξεις αυτές βαραίνει κατά κύριο λόγο τον ευρωατλαντικό ιμπεριαλισμό, και ιδιαίτερα την ηγεμονική ιμπεριαλιστική δύναμη των ΗΠΑ και την περί αυτής συμμαχία του ΝΑΤΟ. Στις συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης και όξυνσης του ανταγωνισμού των μεγάλων δυνάμεων, η ευθύνη αυτή συνίσταται στη δική τους στρατηγική οικονομικής απομόνωσης και στρατιωτικής περικύκλωσης των χωρών της Ευρασίας που δεν υποτάσσονται στην ισχύ τους ή που θέλουν να διεκδικήσουν ηγετική θέση στο σύστημα του ιμπεριαλισμού”. Πρόσθετε επίσης ότι “Η καπιταλιστική Ρωσία δεν είναι άμοιρη ευθυνών για τις εξελίξεις αυτές” και ότι “οι ενέργειες αυτές της ρωσικής ολιγαρχίας δεν αποτελούν μέρος του αντι-ιμπεριαλιστικού αγώνα και της διεθνιστικής αλληλεγγύης των λαών”[1].
Όπως μας έχει διδάξει ο λενινισμός, ο αντιφασιστικός αγώνας, ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό και ο αγώνας για το σοσιαλισμό δεν εξάγονται, ούτε μπορούν να επιβληθούν “από έξω”. Πολύ περισσότερο δεν μπορούν να επιβληθούν από την αιματοβαμμένη, ληστρική ρωσική ολιγαρχία που διεκδικεί τον δικό της ρόλο στον παγκόσμιο καταμερισμό ισχύος.
Με αυτή την έννοια, η οικοδόμηση μιας πραγματικά ανεξάρτητης, μη ΝΑΤΟϊκής Ουκρανίας δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα της ρωσικής επέμβασης. Αντίθετα, η εισβολή της Ρωσίας περιέπλεξε τα πράγματα, ώθησε στη συσπείρωση του ΝΑΤΟ, καλλιεργεί το μίσος και τον εθνικισμό τόσο τον ρωσικό όσο και τον ουκρανικό. Η Ρωσία θέλει μια μη ΝΑΤΟϊκή Ουκρανία, όχι βέβαια από αντιιμπεριαλιστική διάθεση αλλά στο πλαίσιο μιας συνολικότερης διευθέτησης και κατανομής των σφαιρών επιρροής με τις ΗΠΑ.
Η δημοκρατία και ο σοσιαλισμός μπορούν να έρθουν μόνο ως αποτέλεσμα του αγώνα κάθε λαού στη χώρα του, με τη διεθνιστική αλληλεγγύη και συμπαράσταση των άλλων λαών. Αυτός που μπορεί να επιβάλλει μια αντιΝΑΤΟϊκή, αντιιμπεριαλιστική Ουκρανία, χωρίς καμιά ξένη επικυριαρχία, είναι μόνο ο λαός της Ουκρανίας. Αυτή τη στιγμή, με τον εθνικισμό κυρίαρχο, με την ΝΑΤΟφωνη ακροδεξιά κυβέρνηση Ζελένσκι και με τα ρωσικά στρατεύματα εντός της Ουκρανίας, βρισκόμαστε δυστυχώς πολύ, μα πολύ, μακριά από την επίτευξη ενός τέτοιου στόχου.
Σε αυτό τον εξαιρετικά δύσκολο και πολύπλοκο αγώνα του, ο ελληνικός και οι άλλοι λαοί των κρατών μελών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ μπορούμε να βοηθήσουμε μόνο με ένα τρόπο: με τον συνεπή μέχρι τέλους αντινατοϊκό αγώνα. Ειδικά στην Ελλάδα μπορούμε να συμβάλλουμε οικοδομώντας ένα ενωτικό κίνημα για την απεμπλοκή της χώρας μας από τον πόλεμο και με την ενίσχυση του κινήματος για αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ.
[1] Βλ. https://www.kordatos.org/anaksi-sylgou-marx-skepsis-gkordatos-exelixeis-oukrania/.