Πυρκαγιές: ένα έγκλημα διαρκείας

του Βασίλη Λιόση

Η διατύπωση μιας άμεσης γνώμης ενέχει πάντα έναν κίνδυνο. Να μιλάμε παντός επί στητού δίχως να έχουμε την απαραίτητη γνώση. Από την άλλη υπάρχουν και ζητήματα που δεν χρειάζεται να είσαι πανεπιστήμονας. Απλώς χρειάζεται να χρησιμοποιείς την κοινή λογική. Και η κοινή λογική, όσον αφορά τις πυρκαγιές, τσακίζει κόκαλα, για να το πούμε λαϊκά. Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα και η οργή απολύτως δικαιολογημένη. Ας προσπαθήσουμε να τα βάλουμε σε μια σειρά.

1)       Πόσοι οικοπεδοφάγοι τιμωρήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια;

2)      Ποιος επέτρεπε μετά τις πυρκαγιές να εμφανίζονται πινακίδες στις οποίες υπήρχε η επιγραφή «Προσεχώς μεζονέτες»;

3)      Γιατί μέσα στα δάση της Αττικής και όχι μόνο έχουν φυτρώσει μονοκατοικίες;

4)      Έχουν προβλεφτεί οι κατάλληλες ζώνες πυρόσβεσης;

5)      Υπάρχει ο κατάλληλος αριθμός πυροσβεστών;

6)      Υπάρχει ο κατάλληλος αριθμός πυροσβεστικών οχημάτων και αεροσκαφών;

7)      Έχει εκπονηθεί κατάλληλο σχέδιο πυρόσβεσης κι έχουν εκπαιδευτεί οι πυροσβέστες πάνω σε αυτό;

8)      Υπάρχει μελέτη με βάση την οποία να προβλέπεται η αναγέννηση των καμένων δασών;

Λεφτά, λεφτά, λεφτά… Μόνο που δίνονται για κατασταλτικούς μηχανισμούς, για πανεπιστημιακή αστυνομία, για ενίσχυση των καναλαρχών και κλινικαρχών, για τα ταξίδια του Αυγενάκη και πολλά άλλα, άκρως «παραγωγικά».

Υπάρχει βεβαίως και το αντικειμενικό: ο καύσωνας, τα πεύκα που δεν ευνοούν την κατάσβεση, η κλιματική αλλαγή. Μόνο που τα περισσότερα εξ αυτών είναι προϊόντα ενός συστήματος που παρακμάζει με γρήγορους ρυθμούς. Το λένε καπιταλισμό…