Ανακοίνωση του Συνδέσμου Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974, για την συμπλήρωση 53 χρόνων από το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967:
Για το λαό μας, η 21η Απριλίου 1967, είναι μέρα μνήμης της πρόσφατης ιστορίας της χώρας, που δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας.
Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967, δεν έγινε τυχαία και δεν ήταν έργο μερικών «επίορκων αξιωματικών», όπως οι αναθεωρητές της ιστορίας υποστηρίζουν.
Γεννήθηκε στο ανελεύθερο, αυταρχικό και αντικομμουνιστικό κράτος που οικοδομήθηκε στη χώρα μας μετά τη λήξη του εμφύλιου πολέμου.
Οι ρίζες του βρίσκονται στις αντιθέσεις που υπήρχαν ανάμεσα στα τμήματα της άρχουσας τάξης της χώρας μας αλλά και στις επιδιώξεις του παλατιού για πιο καθοριστική παρέμβαση στα πολιτικά πράγματα.
Οι ίδιοι οι πραξικοπηματίες ισχυρίζονταν πως με το πραξικόπημα, έβαλαν τέλος στην, κατ αυτούς, επικρατούσα φαυλοκρατία, στην ανικανότητα των πολιτικών και στον κομμουνιστικό κίνδυνο.
Το πραξικόπημα επιβλήθηκε, για να ανακόψει το λαϊκό κίνημα, που απαιτούσε βαθύτερες αλλαγές και άμεσα μέτρα εκδημοκρατισμού.
Επιβλήθηκε για να δοθεί λύση στο Κυπριακό, προς όφελος των ιμπεριαλιστών, των ΗΠΑ & του ΝΑΤΟ .
Επιβλήθηκε γιατί η γεωπολιτική θέση της Ελλάδας, ήταν ιδιαίτερα σημαντική για την προώθηση των συμφερόντων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή της Μεσογείου.
Η επτάχρονη στρατιωτική δικτατορία, που επιβλήθηκε την 21η Απριλίου του 1967, εδραιώθηκε στηριζόμενη στη ωμή βία, τις διώξεις, τις συλλήψεις, τις εκτοπίσεις και φυλακίσεις των πολιτικών αντιπάλων της.
Η δικτατορία δεν επιβλήθηκε αναίμακτα. Υπήρξαν θύματα. Τις πρώτες μέρες συνελήφθηκαν πάνω από 10.000 αγωνιστές. Στα τέλη Απρίλη του 1967, πάνω 7.000 πολιτικοί κρατούμενοι μεταφέρθηκαν, χωρίς δίκη, με την κατηγορία πως ήταν κομμουνιστές, άρα επικίνδυνοι για το καθεστώς, στη Γυάρο, που άνοιξε ξανά μετά από πολλά χρόνια. Σε πάνω από 120 ανέρχονται οι νεκροί του αγώνα.
Η δικτατορία επέβαλε την απαγόρευση λειτουργίας των πολιτικών κομμάτων και οργανώσεων της νεολαίας, τη διάλυση των συνδικαλιστικών και μαζικών ενώσεων και φορέων, την απαγόρευση των συναθροίσεων και κινητοποιήσεων, τη λογοκρισία κ.α.
Παρόλα αυτά, δεν μπόρεσε να αποτρέψει την ανυποχώρητη αντίσταση του λαού και της νεολαίας, αντίσταση που εκφράστηκε ακόμα και στους κόλπους των ενόπλων δυνάμεων.
Σε αυτό συνέβαλε αποφασιστικά η σθεναρή στάση των συλληφθέντων των πρώτων ημερών που αρνήθηκαν να υπογράψουν δήλωση μετανοίας καθώς και η ανάπτυξη του αντιδικτατορικού κινήματος.
Συνέβαλε το κίνημα συμπαράστασης στους πολιτικούς κρατούμενους που ξεδιπλώθηκε τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό.
Συνέβαλαν και ιστορικοί λόγοι, όπως οι παρακαταθήκες της εθνικής αντίστασης και του ΔΣΕ, οι νωπές μνήμες του λαού μας από τις πολύχρονες διώξεις των αντιστασιακών , κ.λ.π.
Στις 23 Ιούλη του 1974 η Χούντα κάτω από την πίεση του αντιδικτατορικού κινήματος, με κορυφαία στιγμή την εξέγερση του Νοέμβρη του 1973, κάτω από την διεθνή απομόνωση στην οποία είχε περιέλθει και φυσικά κάτω από το βάρος της προδοσίας της Κύπρου, κατέρρευσε, παραδίνοντας την εξουσία στους αστούς πολιτικούς, μετά την γνωστή συμφωνία ανάμεσα στη Χούντα, τον αστικό πολιτικό κόσμο και τους Αμερικάνους.
Κάποιοι, ισχυρίζονταν πως οι αγώνες κατά της δικτατορίας έχουν δικαιωθεί και πως ζούμε σήμερα στην «καλλίτερη Δημοκρατία» που είχε ποτέ η Χώρα. Η οικονομική κρίση και τα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα της τελευταίας 10ετίας έδειξαν πόσο αβάσιμοι ήταν οι ισχυρισμοί αυτοί. Κάνουν πως ξεχνούν πως ο αντιδικτατορικός αγώνας, είχε και κοινωνικό περιεχόμενο που εκφράστηκε με το σύνθημα «ΨΩΜΙ –ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» και αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό, που εκφράστηκε με το «ΕΞΩ οι ΗΠΑ – ΕΞΩ το ΝΑΤΟ».
Διαβάστε όλη την ανακοίνωση στην ιστοσελίδα imerodromos.gr
