του Βασίλη Λιόση
Ήταν μια συγκλονιστική συγκέντρωση. Το ένιωθες από την πρώτη στιγμή. Περίσσεια φόρτιση σε όλους. Προσμονή να ακούσουνε τα καλά νέα. Κι όταν αυτά αναγγέλθηκαν, σε όλη την ατμόσφαιρα ηλεκτρισμός.
Έβλεπες ανθρώπους να κλαίνε από χαρά. Δεν το έχω ξαναδεί ποτέ αυτό σε συγκέντρωση. Ήταν ένα ξέσπασμα από το πλάκωμα που στα στήθη μας επέμενε για επτά ολόκληρα χρόνια. Έβλεπες υψωμένες γροθιές κι ένιωθες πως ήταν τόσο σφιχτά κλεισμένες όσο ποτέ άλλοτε.
Έβλεπες νέα παιδιά, πολλά νέα παιδιά από αυτά που ο Γεωργιάδης, ο Καλλιάνος και ο Μπογδάνος σιχαίνονται, να χοροπηδάνε σαν να βίωσαν το πιο σπουδαίο πράγμα στη μικρή ζωή τους.
Είδα ανθρώπους που από συγκίνηση αδυνατούσαν να φωνάξουν τα συνθήματα που δονούσαν όλη την Αλεξάνδρας. Κανέναν δεν τον ένοιαζε το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα του διπλανού του. Ήταν όλοι μια φωνή. Ένα σώμα. Μια σκέψη.
Δικαιώθηκαν οι γονείς του Παύλου, οι Αιγύπτιοι ψαράδες, οι κομμουνιστές συνδικαλιστές. Δικαιώθηκε όλος ο αντιφασιστικός κόσμος και κάθε δημοκράτης. Και είδαμε ελπίδα μέσα σε όλον αυτόν τον ζόφο που μας περιβάλλει.
Από εδώ κι έπειτα θα μας συντροφεύει για το υπόλοιπο της ζωής μας η σπαρακτική κραυγή της Μάγδας: Τα κατάφερες. Τα κατάφερες γιέ μου.
Οι σπόροι του Χίτλερ, αυτοί που αποκαλούσαν τους Κρητικούς στη μάχη της Κρήτης μαχαιροβγάλτες και τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές εκπρόσωπους του ιπποτικού πνεύματος, αυτοί που κυκλοφορούν με τον αγκυλωτό στο μπράτσο, αυτοί που υπερασπίστηκαν λυσσωδώς τα εφοπλιστικά συμφέροντα, αυτοί που χτυπούσαν ανήμπορους μετανάστες, καταδικάστηκαν! Τώρα θα κατευθυνθούν εκεί που τους αξίζει: στα λαγούμια τους. Τους ευχόμαστε καλή διαμονή.
Υ.Γ.: Αλίμονο, αν πιστέψουμε πως ο αντιφασιστικός αγώνας τελειώνει κάπου εδώ. Τα αίτια που γεννούν αυτό το πολιτικό εξάμβλωμα είναι και θα είναι παρόντα. Απλώς, με την παρούσα απόφαση ο κάθε αντιφασίστας και ο κάθε δημοκράτης έχει ένα όπλο στα χέρια του.
