Η υπηρεσία στους ιδιοκτήτες σχολείων, η φιλεργατική υποκρισία και… το Σύνταγμα στα σκουπίδια

του Μιχάλη Χονδροκούκη

Παραφράζοντας τους τίτλους παρουσίασης του νομοσχεδίου για την Ιδιωτική Εκπαίδευση, προτείνουμε τον ακόλουθο:

«Το νέο, ανεξέλεγκτο και πιο κερδοφόρο Ιδιωτικό Σχολείο:

Παρουσίαση και επεξήγηση της φιλοσοφίας του.»

Από την περιγραφή των προβλημάτων που ισχυρίζεται ότι λύνει το νέο νομοσχέδιο («Το ισχύον πλαίσιο και η ανάγκη για αλλαγή»), γίνεται άμεσα αντιληπτό ότι πρόκειται για απροκάλυπτη εξυπηρέτηση των παραγγελιών των ιδιοκτητών σχολείων:

1. «Ασφυκτικό και συγκεντρωτικό πλαίσιο λειτουργίας»
2. «Αδυναμία αποτελεσματικής διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού»
3. «Έλλειψη ευελιξίας στα εβδομαδιαία ωρολόγια προγράμματα»
4. «Έλλειψη ευελιξίας σε πρόσθετες εκπαιδευτικές και άλλες δραστηριότητες»
5. «Περιορισμοί στις δυνατότητες απασχόλησης ιδιωτικών εκπαιδευτικών»
6. «Περιορισμοί στη χρήση εγκαταστάσεων»

Με βάση τα παραπάνω έξι σημεία καταλαβαίνουμε ότι η κυβέρνηση ΝΔ θέλει κατ’ αντιστοιχία να κάνει τα εξής:

1. Να απαλλάξει τους ιδιοκτήτες από τον κρατικό έλεγχο, ώστε να σχεδιάζουν εκείνη την εκπαιδευτική διαδικασία που τους εξασφαλίζει το μεγαλύτερο κέρδος.
2. Να διευκολύνει τους ιδιοκτήτες να «διαχειρίζονται» τους εργαζόμενους εκπαιδευτικούς, δηλαδή να μπορούν να τους αναθέτουν οποιαδήποτε εργασία, χωρίς οι εκπαιδευτικοί να μπορούν να φέρουν αντίρρηση και, το κυριότερο, να μπορούν να τους απολύουν όποτε θέλουν, για όποιον λόγο θέλουν και χωρίς κανέναν δημόσιο έλεγχο. (Η ίδια η υπουργός έχει δηλώσει κατ’ επανάληψη ότι οι απολύσεις πρέπει να απελευθερωθούν.)
3. Να μετατρέψουν το σχολικό πρόγραμμα σε φροντιστηριακό, εντείνοντας τον εξετασιοκεντρικό χαρακτήρα του και αμβλύνοντας τον παιδαγωγικό χαρακτήρα της σφαιρικής εκπαίδευσης [ό,τι απέμεινε από αυτήν].
4. Να βοηθήσει τους ιδιοκτήτες να επεκτείνουν την επιχειρηματική τους δραστηριότητα και σε άλλους τομείς, όχι αναγκαία εκπαιδευτικούς.
5. Να δώσει στους ιδιοκτήτες το δικαίωμα δια νόμου να επιβαρύνουν τους εκπαιδευτικούς με πρόσθετες υποχρεώσεις.
6. Να βοηθήσει τους ιδιοκτήτες να βγάλουν μεγαλύτερα κέρδη αξιοποιώντας τις σχολικές εγκαταστάσεις τους για όποια επιχειρηματική δραστηριότητα μηχανευτούν.

Και ενώ δηλώνεται εκ προοιμίου ότι το νομοσχέδιο έρχεται να λύσει συγκεκριμένα «προβλήματα», για να ικανοποιήσει την ανάγκη των ιδιοκτητών για μεγαλύτερο κέρδος και αυστηρότερη πειθάρχηση των εκπαιδευτικών, χωρίς να αναφέρεται πουθενά ότι όλα αυτά ωφελούν τους ιδιοκτήτες, με απίστευτο θράσος και προκλητικότητα δηλώνεται σε επτά σημεία ότι οι αλλαγές ωφελούν τους εκπαιδευτικούς! Δείτε με ποιον τρόπο:

α) «Αποτελεσματικότερη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού και στήριξη των εκπαιδευτικών» [Γενικό και αόριστο, προπαγάνδα για τους ήδη πεισμένους και τους αφελέστερους. Όσοι έχουν την τύχη ο εγκέφαλός τους να οξυγονώνεται ακόμη… ξέρουν ότι πρόκειται για φτηνή προσπάθεια παρουσίασης του μαύρου για άσπρο.]

β) «Δυνατότητα πρόσθετης απασχόλησης εκπαιδευτικών σε δραστηριότητες εκτός σχολικού ωραρίου, με δυνατότητα αύξησης εισοδήματος» [Αφού πετσοκόψανε μισθούς και κατήργησαν δώρα και επιδόματα, τώρα μας προσφέρουν και «ευκαιρίες» για λίγα ψίχουλα ακόμη.]

γ) «Νέες ευκαιρίες απασχόλησης των εκπαιδευτικών, με δυνατότητα αύξησης του εισοδήματός τους» [Και πάλι τα ίδια. Θέλουμε τουλάχιστον επαναφορά των προ μνημονιακών μισθών και δώρων, όχι κι άλλη κακοπληρωμένη δουλειά.]

δ) «Δίνεται η δυνατότητα στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς να εργάζονται και σε πρόσθετες εκπαιδευτικές δραστηριότητες μετά το πέρας του (υποχρεωτικού ή διευρυμένου) ωραρίου με πρόσθετη αμοιβή» [Τα ίδια.]

ε) «Δίνεται η δυνατότητα στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς να εργάζονται με πρόσθετη αμοιβή σε δραστηριότητες της σχολικής μονάδας και κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού (και όχι μόνο μέχρι 30 Ιουνίου)» [Ναι… καλά το καταλάβατε… λίγη ακόμη «στήριξη των εκπαιδευτικών».]

στ) «Οι εκπαιδευτικοί θα προσλαμβάνονται πλέον με συμβάσεις αορίστου χρόνου. Καταργούνται οι συμβάσεις 2ετίας των εκπαιδευτικών που τους οδηγούσαν σε δυσμενή [!] θέση.» [Να ληφθεί υπόψη ότι, σύμφωνα με δήλωση της υπουργού, οι συμβάσεις αορίστου θα λύονται όποτε θέλει ο ιδιοκτήτης, χωρίς κανέναν κρατικό έλεγχο της αιτίας της απόλυσης και της καταχρηστικότητάς της ή μη. Άρα, απευθείας αοριστία, αλλά και απευθείας ελεύθερες απολύσεις! Τελικά, πότε βρισκόμασταν σε δυσμενέστερη θέση;]

ζ) «Αξιοποίηση κτηριακών εγκαταστάσεων και το καλοκαίρι, με δυνατότητα απασχόλησης των εκπαιδευτικών του σχολείου και αύξησης του εισοδήματός τους» [Δηλαδή η κυβέρνηση έσπαγε το κεφάλι της να βρει τρόπο να αυξήσει το εισόδημα των εκπαιδευτικών και σκέφτηκε την αξιοποίηση των κτηριακών εγκαταστάσεων; Γιατί για άλλη μια φορά προβάλει το μέτρο σαν να είχε στόχο την υποτιθέμενη δυνατότητα αύξησης του εισοδήματος των εκπαιδευτικών και δεν το συνδέει με την πασιφανή αύξηση της κερδοφορίας των ιδιοκτητών;]

Δηλαδή, όλα γίνονται για τους εκπαιδευτικούς; Ποια επικοινωνιακή διάνοια του Υπουργείου σκέφτηκε να τα παρουσιάσει τόσο προκλητικά από την ανάποδη; Γιατί επέλεξε το Υπουργείο να υπερβάλει σε τέτοιον βαθμό; Διότι μας δουλεύουν στα ίσα! Και εδώ είναι που κάθε ιδιωτικός εκπαιδευτικός, σεβόμενος τον εαυτό του, πρέπει να σταθεί απέναντι στο Υπουργείο και τους εντολοδότες του (τους ιδιοκτήτες) και να πει «τέρμα το δούλεμα»!

Περί ασφυξίας και… αντιπαιδαγωγικών και αντιδημοκρατικών «ελευθεριών»

Στο εύλογο ερώτημα «Ποιος, κατά το Υπουργείο, ασφυκτιά από το συγκεντρωτικό πλαίσιο λειτουργίας των ιδιωτικών σχολείων;» η απάντηση είναι αναγκαία μία από τις παρακάτω: α) οι μαθητές, β) οι γονείς, γ) οι εκπαιδευτικοί, δ) οι ιδιοκτήτες. Κατά το υπουργείο είναι το (δ): οι ιδιοκτήτες! Αλλά από τι ακριβώς ασφυκτιούν; Από πού ζητούν να «απελευθερωθούν»; Όπως γράφεται χαρακτηριστικά, από το «συγκεντρωτικό πλαίσιο λειτουργίας», όπου η έννοια του «συγκεντρωτικού» αναφέρεται προφανώς στην κρατική εποπτεία και έλεγχο.

Όμως, αυτή η σχέση μεταξύ κράτους και ιδιωτικών σχολείων περιγράφεται στο 16^ο άρθρο  του Συντάγματος και στοχεύει στη διασφάλιση των χαρακτηριστικών που προβλέπονται για τα δημόσια σχολεία και για την παρεχόμενη από επιχειρηματίες εκπαίδευση, διότι οι ιδιοκτήτες σχολείων στοχεύουν πρωτίστως στο οικονομικό κέρδος, ενώ το κράτος υποτίθεται ότι μεριμνά για την προαγωγή της επιστήμης και της δημοκρατίας (τουλάχιστον στα λόγια). Ειδικότερα, στο πλαίσιο του άρθρου 16 η εποπτεία του κράτους απλώνεται και στην υπηρεσιακή κατάσταση των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, προκειμένου να διασφαλίζεται η ελεύθερη διδασκαλία από την αυθαιρεσία των ιδιοκτητών, ώστε και η εκπαίδευση των μαθητών των ιδιωτικών σχολείων να υπάγεται στις ίδιες αρχές και το ίδιο περιεχόμενο με των μαθητών των δημοσίων σχολείων. Το Σύνταγμα προβλέπει μια ενιαία εκπαίδευση ως βασικό δημοκρατικό δικαίωμα. Φαίνεται ότι για την κυβέρνηση της ΝΔ αυτό αποτελεί ένα «ασφυκτικό και συγκεντρωτικό πλαίσιο», διότι, όπως λέει, το ιδιωτικό σχολείο πρέπει να είναι «αυτόνομο»!

Ας σκεφτούμε ένα τέτοιο «αυτόνομο» σχολείο όπου ο ιδιοκτήτης μπορεί να τροποποιεί το εβδομαδιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα γυμνασίου-λυκείου, δίνοντας ώρες σε μαθήματα που εξετάζονται στις πανελλήνιες και αφαιρώντας ώρες από τα υπόλοιπα. Τρείς σοβαρότατες συνέπειες προκύπτουν:

1^η.  Το ήδη εξετασιοκεντρικά προσανατολισμένο αναλυτικό πρόγραμμα –που ούτως ή άλλως πριμοδοτεί τη διανοητική ανάπτυξη (σε θετικιστικό πλαίσιο) και παραμελεί συνειδητά τη συναισθηματική, καλλιτεχνική και σωματική ανάπτυξη των μαθητών– αυτό το πρόγραμμα θα γίνει ακόμη πιο αντιπαιδαγωγικό. Πουλώντας περισσότερες ώρες στα συγκεκριμένα μαθήματα, στοχεύουν στην αύξηση της πελατείας πατώντας στην αγωνία των γονιών για το επαγγελματικό μέλλον των παιδιών τους, αλλά και στη γενικευμένη, δυστυχώς, άγνοια περί των αναγκών των παιδιών για μια σφαιρική μόρφωση και την κρισιμότητά της στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους.

2^η. Οι «ίσες ευκαιρίες» στην εκπαίδευση και την επιλογή επαγγέλματος γίνονται ακόμη λιγότερο «ίσες» και ο ταξικός διαχωρισμός εντείνεται. Όσοι μπορούν να πληρώνουν δίδακτρα θα ενισχύονται ως προς τα εξεταζόμενα μαθήματα, άρα και ως προς τις πανελλήνιες, και όσοι δεν μπορούν, θα ακολουθούν το πρόγραμμα του δημοσίου σχολείου. Έτσι, η κυβέρνηση ΝΔ θεσμοθετεί τον ακόμη βαθύτερο ταξικό διαχωρισμό, ενισχύοντας τον ταξικό παράγοντα ρύθμισης της κατανεμητικής λειτουργίας του σχολείου, προωθώντας έναν πιο αντιδημοκρατικό καταμερισμό εργασίας.

3^ο. Αυτό το «ευέλικτο» και «αυτόνομο» ιδιωτικό σχολείο θα χάνει σταδιακά τον σχολικό του χαρακτήρα και θα αρχίσει να μοιάζει όλο και περισσότερο με φροντιστήριο. Ήδη η πλειονότητα των ιδιοκτητών και των διευθυντών τους αντιλαμβάνονται έτσι τις επιχειρήσεις τους, γι’ αυτό και βασικό τους αίτημα είναι η «απελευθέρωση» από το εβδομαδιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα. Εάν ήταν δυνατόν, θα έκαναν μόνο τα μαθήματα των πανελληνίων από το νηπιαγωγείο (για την ώρα μόνο αγγλικά). Όμως, δουλειά του σχολείου είναι να φτιάχνει ανθρώπους, να πλάθει ολοκληρωμένες προσωπικότητες και όχι να εκγυμνάζει μονοδιάστατα για τις πανελλήνιες!

Και μια ερώτηση για το Υπουργείο:

Ποιος ζει σε ένα «Ασφυκτικό και συγκεντρωτικό πλαίσιο λειτουργίας»;

α) Ο ιδιοκτήτης σχολείου που θέλει να αυξήσει τα κέρδη του  ή

β) Ο ιδιωτικός εκπαιδευτικός που με το νομοσχέδιο θα εργάζεται με τον ίδιο μισθό σε ακόμη πιο διευρυμένο εβδομαδιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα και για να συμπληρώσει το εισόδημά του θα εργάζεται και τα απογεύματα σε ό,τι του ζητήσει ο ιδιοκτήτης, καθώς οι απολύσεις απελευθερώνονται;

Οι εκατό σχολάρχες που παραγγέλνουν νόμους

ή οι χιλιάδες εργαζόμενοι που αγωνιούν για το ψωμί τους;

________

Να αποσυρθεί άμεσα το νομοσχέδιο!