Τι σηματοδοτεί η πρωτιά Κασσελάκη;

του Βασίλη Λιόση

Ο πρώτος γύρος των εσωκομματικών εκλογικών διαδικασιών στον ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώθηκε και έκρυβε μια έκπληξη. Ή μήπως όχι; Ένας άνθρωπος εξ Αμερικής, πρώην υπάλληλος της Goldman Sachs, συνεργάτης του αμερικανικού Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών (CSIS), μέλος του επιτελείου Μπάιντεν, «αυτοδημιούργητος εφοπλιστής», όπως μας τον παρουσιάζουν και χωρίς ιδιαίτερη κομματική διαδρομή, λίγο απείχε από το να κατακτήσει την απόλυτη πλειοψηφία στον πρώτο εκλογικό γύρο. Πώς ερμηνεύεται αυτό το φαινόμενο;

1. Πρώτα από όλα δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Κασσελάκης υπερπροβλήθηκε από τα κανάλια, τα οποία του έπλεκαν νυχθημερόν το εγκώμιο. Ας θυμηθούμε, για να μην ξεχνιόμαστε, ότι τα κανάλια δεν είναι ανεξάρτητες νησίδες ενημέρωσης αλλά απολύτως εξαρτημένες από συμφέροντα ισχυρών επιχειρηματιών.
2. Δεύτερον, θα επιμείνουμε όσο και αν κάποιους τους δυσαρεστεί, να λέμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε υπήρξε αριστερό κόμμα, αφού πάντα ορκιζόταν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και επαγγελλόταν μια καλύτερη διαχείριση του καπιταλισμού. Tο πολύ πολύ να δεχτούμε ότι πριν την άνοδό του στην κυβερνητική εξουσία έφερε τον τίτλο της ρεφορμιστικής αριστεράς αλλά ακόμη κι αυτόν τον απεμπόλησε ταχέως.
3. Τρίτον, ακριβώς λόγω των παραπάνω η έννοια της αριστεράς από τον ΣΥΡΙΖΑ νοηματοδοτήθηκε με έναν καινούργιο τρόπο. Η αριστερά δεν όφειλε πλέον να είναι συγκρουσιακή απέναντι στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αλλά να μιλάει γενικά υπέρ των δικαιωμάτων και να ανακαλύπτει λύσεις και προτάσεις που να έχουν το χαρακτήρα συμβιβασμού, όπως για παράδειγμα η σύμπραξη δημοσίου και ιδιωτικού τομέα.
4. Τέταρτον, αν θέλουμε να ερμηνεύσουμε τη συμπεριφορά ενός μεγάλου τμήματος των μελών του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να ανατρέξουμε στο πώς κυβέρνησε και στο πώς άσκησε αντιπολίτευση: αντιστροφή του μηνύματος του δημοψηφίσματος του 2015, εφαρμογή νέων μνημονίων, αθέτηση πολλών υποσχέσεων. Όλα αυτά άμβλυναν τα κριτήρια των μελών του ΣΥΡΙΖΑ. Η αναζήτηση τώρα δεν είναι ο προσδιορισμός μιας αριστερής ταυτότητας αλλά η εκλογή ενός σωτήρα, κάτι που εκτός των άλλων κρύβει και τη λογική της ανάθεσης. Δεν γίνεται συζήτηση για τα κινήματα, για την αναζωογόνηση των συνδικάτων, για την εξεύρεση τρόπων ανόδου του λαϊκού κινήματος αλλά για το πώς θα βρούμε έναν νέο μεσσία. Άλλωστε, φαίνεται ότι την πλειονότητα του κόσμου του ΣΥΡΙΖΑ δεν την ενόχλησε ότι ο Κασσελάκης δεν έχει καμία αγωνιστική διαδρομή.

Όταν ισχυρίζεσαι κάτι «χοντρό», όπως για παράδειγμα ότι η προώθηση Κασσελάκη είναι μια προώθηση εκπορευόμενη από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, πρέπει και να το αποδεικνύεις. Ωστόσο, οι ενδείξεις κάποιες φορές είναι τόσο ισχυρές που αποκτούν τη δύναμη απόδειξης.

• Η επιλογή και η προβολή Κασσελάκη δεν είναι τυχαία. Η Goldman Sachs δεν υπήρξε μία συνηθισμένη περίπτωση. Πρόκειται για ένα καπιταλιστικό μεγαθήριο που έπαιξε τον ρόλο του στην παγκόσμια οικονομική κρίση καθώς και στη «λατινοποίηση» της Ελλάδας.
• Το CSIS είναι μία δεξαμενή σκέψης του αμερικανικού ιμπεριαλισμού που χαράζει στρατηγική που ανάμεσα στα άλλα συμπεριλαμβάνει πραξικοπήματα και επεμβάσεις.
• Η συμμετοχή του Κασσελάκη στην καμπάνια του Μπάιντεν το 2008 δεν σήμαινε τίποτα άλλο παρά τη στήριξη από μέρους του, του ενός εκ των δύο βασικών πυλώνων του αμερικανικού δικομματικού συστήματος, διευκρινίζοντας, μάλιστα, ότι ουκ ολίγες φορές οι Δημοκρατικοί έχουν αποδειχτεί χειρότεροι των Ρεπουμπλικάνων.

Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ συγκρότησε θαυμάσιες σχέσεις με τις ΗΠΑ. Ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας στην περιοδεία του στην Αμερική και στην ομιλία του στο ίδρυμα Brookings εκθείαζε το αμερικανικό μοντέλο. Στη συνέχεια ο Τραμπ από διάβολος έγινε «διαβολικά καλός», ενώ προετοιμάστηκε το έδαφος για την υπογραφή της νέας συμφωνίας που αφορούσε τις αμερικανικές βάσεις στο ελληνικό έδαφος. Επίσης, να μην ξεχνάμε το θλιβερό θέαμα κατά το οποίο ο υπουργός εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς χόρευε με τους ομολόγους του στο ΝΑΤΟ υπό τους ήχους του «We are the world» και ως ο πιο πρόθυμος καλούσε όλους τους υπουργούς εξωτερικών να συμμετέχουν στον χορό.

Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι ο Αμερικανός πρεσβευτής την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ο γνωστός Πάιατ, δήλωσε δημόσια ότι οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις διάγουν την καλύτερη περίοδό τους.

Σε άλλες εποχές που ο αντιιμπεριαλισμός και ο αντιαμερικανισμός ήταν σε υψηλότατα επίπεδα κανένας Κασσελάκης δεν θα τολμούσε να θέσει υποψηφιότητα. Τώρα με δεδομένη την ύφεση αυτών των χαρακτηριστικών για την οποία φέρει ευθύνη όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και το ΚΚΕ,  η υποψηφιότητα αυτή ήρθε σαν κάτι φυσιολογικό.

Τέλος, θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι ανεξάρτητα από το αν ο Κασσελάκης εκλεγεί πρόεδρος του κόμματος στον δεύτερο γύρο, αυτό που συνέβη στον πρώτο είναι ένα επιπλέον στοιχείο που υπογραμμίζει τη διαδρομή συντηρητικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Κασσελάκης πιθανώς να προορίζεται να παίξει ρόλο στο μελλοντικό σχέδιο για ενοποίηση ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ. Όπως και να έχει φαίνεται ότι κάποιοι βρήκαν τον (νέο) άνθρωπό τους…

*Πήραμε την εικόνα από σχετικό άρθρο στον Ημεροδρόμο.