Συμμετέχουμε σε όλες τις διαδηλώσεις και εκδηλώσεις την 8η Μάρτη σε όλες τις πόλεις. Αθήνα, απεργιακή συγκέντρωση 1 μ.μ. στην Πλατεία Κλαυθμώνος και πορεία στο Σύνταγμα, όπου θα γίνουν και ομιλίες. 6.00 φεμινιστική συγκέντρωση επίσης στην Κλαυθμώνος, που θα ξεκινήσει με δρώμενο του Μωβ για τα γυναικεία δικαιώματα και Τραγούδια από την Ανοιχτή Ορχήστρα. Θα ακολουθήσει επίσης πορεία προς το Σύνταγμα.
Ανακοίνωση του Δ.Σ. του Μωβ
8η Μάρτη, μία ημέρα που το παγκόσμιο γυναικείο κίνημα θα βρεθεί στους δρόμους να υπενθμίσει, να διεκδικήσει και να απαιτήσει την ισότητα των φύλων και την κοινωνική δικαιοσύνη. Σε μια ζοφερή συνθήκη, ενός μεγάλου πολέμου στην Ευρώπη, με την πολεμική επίθεση εναντίον της Ουκρανίας, με την εξελισσόμενη προσπάθεια ισοπέδωσης μιας μεγάλης και πολυπληθούς χώρας από την ρωσική στρατιωτική μηχανή. Αλλά οι πόλεμοι δεν πλήττουν μόνο την Ευρώπη, και την διεθνή ημέρα για τα γυναικεία δικαιώματα εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους τους λαούς που πλήττονται από αυτούς, και την αντίθεσή μας στους εξοπλισμούς που είναι και σε τελευταία ανάλυση η αιτία όλων των πολέμων, και δεν ξεχνάμε την πρωτοκαθεδρία του ΝΑΤΟ στους εξοπλισμούς αυτούς, στο οποίο μέλος είναι και η Ελλάδα. Ούτε ξεχνάμε ότι οι πόλεμοι δημιουργούν την μεγαλύτερη οπισθοδρόμηση στα γυναικεία δικαιώματα και αναπαράγουν τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων.
Η 8η Μάρτη είναι ημέρα αφύπνισης, ευαισθητοποίησης και συνέχισης αγώνων και διεκδικήσεων. Πέρασαν 164 χρόνια από το 1857 όπου οι εργάτριες-υφάντρες στο Σικάγο δολοφονήθηκαν διεκδικώντας ίση εργασία ίση αμοιβή, ίσα δικαιώματα στην εργασία, ανθρώπινες συνθήκες και ανθρώπινο ωράριο. Μετά από 164 χρόνια, σήμερα ακόμη, διεκδικούμε την ίση αμοιβή για ίση εργασία, παρά τις προόδους που έχουν φέρει οι αγώνες μας.
Ένα σύστημα πατριαρχικό και καπιταλιστικό, συνεχώς θέτει τοίχους και φραγμούς στις γυναικείες διεκδικήσεις. Παρά τις εξελικτικές του μορφές, μετά από τους συνεχείς αγώνες των γυναικών, παραμένει βαθιά εξουσιαστικό και ρατσιστικό, υπονομεύοντας συνεχώς τις κατακτήσεις μας. Ένας διαρκής αγώνας. Οι γυναίκες αγωνιζόμαστε διαρκώς για οικονομική χειραφέτηση, δικαίωμα στην απασχόληση χωρίς υποσημειώσεις, χωρίς σεξουαλικές παρενοχλήσεις, ανισότητες, και πολιτικές σε βάρος των μητέρων ή των εγκύων εργαζομένων.
Από την Αφρική της κλειτοριδεκτομής, της Ασίας του θρησκευτικού φονταμενταλισμού, στο Αφγανιστάν της μπούρκας, της αιχμαλωσίας και της αφαίρεσης βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων από την Λ. Αμερική των βιασμών-γυναικτονιών, μέχρι την Αμερική των φυλετικών διακρίσεων, από την Ευρώπη της απαγόρευσης των αμβλώσεων στις μετανάστριες χωρίς δικαιώματα και άσυλο, την Αυστραλία, τον Καναδά μέχρι την Ελλάδα του #me too και των γυκαικοκτονιών θα βρεθούμε στους δρόμους, για ένα διαρκή επίμονο και επίπονο αγώνα επαναπροσδιορισμού των διεκδικήσεών μας. Το κίνημα είναι εδώ με μεγάλους και διαρκείς αγώνες που είναι η μόνη εξασφάλιση για τις κοινωνικές αλλαγές.
Σ΄ ολόκληρο τον κόσμο, οι γυναίκες σηκώνουν το βάρος των μέτρων, είτε αφορά τη λιτότητα είτε αφορά την ευθύνη της κοινωνικής αναπαραγωγικής διαδικασίας στην σημερινή πανδημία. Είναι εκείνες ως επί το πλείστο που θα υποχρεωθούν σε μερική απασχόληση, σε εργασίες χαμηλόμισθες χωρίς εξασφαλίσεις, επισφαλείς και θα φθάσουν ευκολότερα στην ανεργία. Είναι εκείνες που θα υποστούν τις συνέπειες από τις περικοπές στους κρατικούς προϋπολογισμούς, στα θέματα εκπαίδευσης, υγείας με υποβάθμιση των υπηρεσιών υγείας, κοινωνικών υπηρεσιών, φροντίδας υποστήριξης παιδιών και ηλικιωμένων. Είναι εκείνες που θα καλύψουν ανάγκες ενός ολόκληρου ελλειμματικού κρατικού συστήματος. Μια καθημερινή αφανής εργασία που δεν αποτυπώνεται ποτέ στον ΑΕΠ και αποκρύπτεται από τους στατιστικούς λογαριασμούς.
Ο αγώνας μας κόντρα στις συντηρητικές σεξιστικές αποφάσεις και πολιτικές των κυβερνήσεων είναι διαρκής. Σε αυτό το πλαίσιο και η ελληνική κυβέρνηση, αγνοώντας τις κατακτήσεις μας, ψήφισε τον νόμο για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, ανατρέποντας ένα προοδευτικό οικογενειακό δίκαιο. Ταυτόχρονα η κυβερνητική πολιτική, στηρίζει την διοργάνωση μισογύνικων δήθεν επιστημονικών συνεδρίων, πάντα με την συμμετοχή της Εκκλησίας, με στόχο τον έλεγχο των σωμάτων μας και την στέρηση των αναπαραγωγικών μας δικαιωμάτων. Ο μισογυνισμός της ελληνικής κυβέρνησης αποδεικνύεται και από την υποβάθμιση της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων σε Γενική Γραμματεία Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, με αποτέλεσμα αυτή να μην είναι πια σε θέση να υπερασπιστεί τα δικαιώματα της σύγχρονης γυναίκας, αλλά να συνηγορεί υπέρ της επιστροφής της στην θέση που είχε στο παρελθόν ως αναπαραγωγική μηχανή.
Μέσα σ΄ αυτό το ζοφερό κλίμα των πατριαρχικών επιθέσεων αναζωπυρώνεται το φεμινιστικό και γυναικείο κίνημα δημιουργώντας συνεχώς νέες συλλογικότητες. Εδώ και δύο χρόνια οι καταγγελίες για βια-βιασμούς αυξήθηκαν καθημερινά κατακόρυφα, η ορατότητα της βίας συνθλίβει τη σιωπή, απελευθερώνει την ανάγκη των γυναικών να μιλήσουν, αποκαλύπτοντας αυτό που καταγγέλλει χρόνια το φεμινιστικό κίνημα: το σάπιο και βαθύ της σιωπής και της κοινωνικής ανοχής στους θύτες –βιαστές. Ο φόβος αλλάζει πλευρά!
Η καταγγελία ότι η Πατριαρχία βιάζει και σκοτώνει, συσπειρώνει γυναίκες και ενεργοποιεί μερίδα της κοινωνίας, στηρίζοντας τα θύματα των βιαστών- και καταγγέλλοντας την ανυπαρξία μέτρων προστασίας που καταλήγουν στις γυναικοκτονίες και δημιουργεί ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης.
Τα ΟΧΙ μας ακούγονται πάλι δυνατά μαζικά από όλες ακόμη και στις διαφορετικές απόψεις και εκφάνσεις του φεμινισμού η δύναμη του ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΩ- ΕΙΜΑΣΤΕ ΔΙΠΛΑ ΣΟΥ είναι το καθημερινό μήνυμα-και σύνθημα που απευθύνεται στις γυναίκες θύματα αλλά και στο κράτος για τις ανύπαρκτες υπηρεσίες του στην αστυνομία-δικαστικές αρχές-δικαιοσύνη
8 του Μάρτη 2022 αγώνας διαρκής για ανατροπή της πατριαρχίας
Απεργούμε Διεκδικούμε Αγωνιζόμαστε
• Αγωνιζόμαστε για μηδενική ανεργία –Μισθούς αξιοπρεπείς -Κράτος κοινωνικό
• Αγωνιζόμαστε για την ένταξη της ποιοτικής σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης
• Αγωνιζόμαστε για την εξάλειψη κάθε μορφής βίας σε βάρος των γυναικών και για να νικήσουμε την πατριαρχία και τις έμφυλες συνέπειες της
• Αγωνιζόμαστε για την αυτοδιάθεσή μας, για μια κοινωνία μη σεξιστική-μη ομοφοβική που να ορίζουμε το σώμα μας, να «σκοτώσουμε το φόβο».
• Αγωνιζόμαστε για το δικαίωμα των προσφυγισσών να διαβιούν σε χώρους αξιοπρεπούς φιλοξενίας, με έμφαση στην πρόληψη της έμφυλης βίας.
• Aγωνιζόμαστε για την επανασύσταση της Γ .Γ. Ι.Φ. και τη δημιουργία Υπουργείου Ισότητας και γυναικείων δικαιωμάτων όπως σε άλλες χώρε της Ε.Ε
• Αγωνιζόμαστε για ενίσχυση του ΕΣΥ – Προσλήψεις-Μόνιμη και σωστά αμειβόμενη εργασία.
• Αντιστεκόμαστε στον πόλεμο, στον μιλιταρισμό και στους εξοπλισμούς.
ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ
