Στην Ελλάδα υπήρξε, όντως, παιδομάζωμα . Μόνο που αυτό ήταν το τερατώδες έργο που διαπράχτηκε από εκείνους που κατηγορούσαν τους κομμουνιστές για πράγματα που οι ίδιοι έκαναν. Στο πραγματικό παιδομάζωμα συμμετείχε – και ο Ημεροδρόμος θα επανέλθει με περισσότερα στοιχεία – όλος ο “εθνικός κορμός”: Από το κράτος της εθνικοφροσύνης και την βασιλομήτωρα Φρειδερίκη μέχρι τους “φιλέλληνες” Αμερικανούς “μπίσνεσμαν”, σε συνεργασία με τους μηχανισμούς του αστικού ελληνικού κράτους και την “ευλογία” υψηλά ιστάμενων της Εκκλησίας.
Προς το παρόν πάμε να δούμε πως 70 χρόνια μετά το θέμα έρχεται πάλι στο προσκήνιο μέσα από την έρευνα της καθηγήτριας Gonda Van Steen στο King’s College London συγγραφέας του βιβλίου «Ζητούνται παιδιά από την Ελλάδα. Υιοθεσίες στην Αμερική του Ψυχρού Πολέμου» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποταμός στη χώρα μας.
Τα χαμένα παιδιά του Ψυχρού Πολέμου ζητούν δικαίωση – Η αλήθεια πίσω από τις μαζικές υιοθεσίες στις ΗΠΑ
Η φτώχεια, ο πόλεμος και οι διενέξεις των λαών έθεταν πάντα στην πρώτη γραμμή τα παιδιά σε βαθμό ανάλογο με αυτόν που ρίχνονταν στη μάχη και οι στρατιώτες. Η δική τους όμως διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι πάντα τα βιώματα τους έμεναν στο περιθώριο. Πληγωμένες ψυχές που δεν είχαν το δικαίωμα της επιλογής, ξεχασμένα πλάσματα που δεν γνώριζαν, έρμαια των πολιτικών και κοινωνικών ζυμώσεων, έμειναν στην αφάνεια χωρίς να έχουν την ευκαιρία για κάθαρση και αποκατάσταση της αλήθειας.
«O μεγάλος χαμένος του Ψυχρού Πολέμου ήταν τα παιδιά». Με τη φράση που χρησιμοποιεί η Gonda Van Steen, συγγραφέας του βιβλίου «Ζητούνται παιδιά από την Ελλάδα. Υιοθεσίες στην Αμερική του Ψυχρού Πολέμου» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ποταμός στη χώρα μας, επαληθεύει την πεποίθηση και αναδεικνύει ιστορίες που θα παραμείνουν χαραγμένες στη συλλογική μνήμη για πάντα, ακόμα κι αν μέχρι πρόσφατα ήταν αθέατες. Στην εξαιρετικά τεκμηριωμένη και ολοκληρωμένη έρευνα της, η καθηγήτρια Ελληνικών Σπουδών στην έδρα Κοραή του King’s College London ρίχνει φως σε όλες τις πτυχές -κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές, μιας σκοτεινής υπόθεσης που σημειώθηκε σε μια από τις πιο δύσκολες εποχές για την Ελλάδα, ή αλλιώς στις περισσότερες από 3.000 περιπτώσεις παιδιών που εστάλησαν για υιοθεσία στις ΗΠΑ μετά τον Εμφύλιο.
Όσες φορές είχε τύχει να παρακολουθήσω την Van Steen σε ομιλίες, διαπίστωνα πως πρόκειται για έναν ζεστό και ιδιαίτερα πρόσχαρο άνθρωπο. Η διαδικτυακή μας συζήτηση το μεσημέρι της προηγούμενης Τετάρτης δεν μου αφήνει κανένα περιθώριο για αμφισβήτηση. Δεν θα μπορούσε άλλωστε να ήταν κι αλλιώς, αφού η ενασχόληση με ένα τέτοιο θέμα, η μελέτη των ανθρώπινων ιστοριών και η αποκάλυψη των πιο άγνωστων πτυχών τους απαιτεί ψυχή, προσήλωση στον στόχο, βαθιά πίστη στον άνθρωπο και τίποτα λιγότερο από αυτό. Πράγματι, την ώρα που συνομιλούμε, για τη συνέντευξη που η ίδια παραχώρησε στο ethnos.gr, πιάνω πολλές φορές τον εαυτό μου να εντυπωσιάζεται από την αφοσίωση που η ίδια έχει επιδείξει σε ένα ζήτημα που τελικά οδήγησε στη λύτρωση χιλιάδες ανθρώπους.
Eισιτήριο για το άγνωστο
Το βιβλίο της Van Steen εστιάζει στις μαζικές υιοθεσίες Ελληνόπουλων από το 1949 έως και το 1962. Το διάστημα αυτό, σχεδόν 3.200 μωρά, νήπια και παιδιά έως 14 ετών έφυγαν από τη χώρα μας για να καταλήξουν ως υιοθετημένα στην Αμερική. Οι διαδικασίες, που μέχρι περίπου το 1959, παρέμεναν συνοπτικές, επαναπροσδιορίστηκαν έπειτα από την αποκάλυψη δύο σκανδάλων και οι παράνομες υιοθεσίες προς τις ΗΠΑ ελαττώθηκαν. Δεκάδες άλλα Ελληνόπουλα, στη συνέχεια, έφυγαν κυρίως για την Ολλανδία.
Τα παιδιά που εγκατέλειψαν το ελληνικό έδαφος και υιοθετήθηκαν μετά από αγοραπωλησία που επεφύλασσε υψηλά κέρδη για συγκεκριμένους φορείς, ανήκαν σε οικογένειες κομμουνιστών που εκτελέστηκαν, σε φτωχά νοικοκυριά, σε ανύπαντρες μητέρες. Οι ιστορίες τους, όπως εξηγεί η καθηγήτρια του King’s College, ήταν άγνωστες, ντυμένες με ένα πέπλο ενοχής και άκρας μυστικότητας.
Εκατοντάδες άνθρωποι απελευθερώθηκαν, βρήκαν την ταυτότητα και μαζί τους χαμένους συγγενείς τους, έμαθαν τον λόγο της υιοθεσίας τους. Ας μην ξεχνάμε πως πρόκειται για μια χρονική περίοδο που η Ελλάδα έχει ήδη υποστεί το πλήγμα της Κατοχής και του Εμφυλίου, ενώ εξαρτάται οικονομικά από τις ΗΠΑ μετά το σχέδιο Μάρσαλ. Με δεδομένα όλα αυτά, οι υιοθεσίες αποκτούν και πολιτική χροιά, αφού η χώρα μας παραχωρεί μαζικά παιδιά που εμμέσως πλην σαφώς πληρούν όλα τα πρότυπα.
Ένα κανονικό baby drain
H συγγραφέας του βιβλίου θέτει το θέμα της μαζικής φυγής το οποίο χαρακτηρίζει «baby drain» ως ένα άλλο brain drain που συνέβη την περίοδο της οικονομικής κρίσης. «Χιλιάδες παιδιά έφυγαν από τον τόπο τους. Πολλά από αυτά έγιναν επιστήμονες, τα κατάφεραν στον κλάδο τους και καταξιώθηκαν επαγγελματικά. Ακόμα όμως και στις δουλειές τους, έχω δει ανθρώπους να διατηρούν ένα στοιχείο της ελληνικότητάς τους. Φανταστείτε τι έχασε η χώρα», υπογραμμίζει η Van Steen.
Διαβάστε περισσότερα στον Ημεροδρόμο
