Σαν σήμερα, στις 8/1/1991, το παρακράτος, αυτή τη φορά αποτελούμενο από τα τάγματα εφόδου της ΟΝΝΕΔ, δολοφόνησε χτυπώντας θανάσιμα με λοστό στο κεφάλι, τον αγωνιστή εκπαιδευτικό Νίκο Τεμπονέρα, ο οποίος υπερασπιζόταν μαζί με τους μαθητές του σχολείου, την κατάληψη του 3ου Γενικού Λυκείου Πατρών, ενάντια στο αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο έκτρωμα του Υπουργού της ΝΔ , Κοντογιαννόπουλου.
Το κλίμα της εποχής, κάνει τη δολοφονία αυτή να μοιάζει με αυτοεκπληρούμενη προφητεία: Το αντιεκπαιδευτικό νομοσχέδιο Κοντογιαννόπουλου, μεταξύ άλλων προέβλεπε μείωση αργιών, κατάργηση συνδικαλιστικών οργάνων των μαθητών, πειθαρχικούς ελέγχους για την εξωσχολική τους ζωή ακόμα και σχολική ποδιά και υποχρεωτικό εκκλησιασμό (!!), ενώ όσο αφορά τα πανεπιστήμια δρομολογούσε την κατάργηση του ασύλου και την παύση διανομής δωρεάν συγγραμάτων στους φοιτητές. Όπως είναι λογικό, το νομοσχέδιο έβγαλε όλη την εκπαιδευτική κοινότητα «στα κάγκελα». Ξεσηκώθηκε μεγάλο κύμα καταλήψεων στα σχολεία, ίσως το μεγαλύτερο μεταπολιτευτικά, ενώ δεν ήταν λίγες και οι μαζικές κινητοποιήσεις με αίτημα την απόσυρση αυτού του νομοσχεδίου – εκτρώματος. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, επέλεξε να αντιμετωπίσει αυτό τον κοινωνικό αναβρασμό με αδιαλλαξία και καταστολή. Πλάι στα γνωστά κρατικά όργανα καταστολής (αστυνομία), επιστρατεύτηκε για το σκοπό αυτό και το παρακράτος, τακτική γνωστή και πάγια όσο αφορά το ελληνικό κράτος από τον εμφύλιο και μετά, μιας και το ανασύρει κάθε φορά που είναι επιτακτική η ανάγκη για καταστολή των λαϊκών αγώνων. Αυτή τη φορά, το παρακράτος είχε τη μορφή των «Κενταύρων», των ταγμάτων εφόδου ουσιαστικά, της ΟΝΝΕΔ. Εφόσον είχε εξαντληθεί κάθε μέσο τρομοκρατίας σε επίπεδο ρητορικής (απειλές, εκβιασμοί ότι αν δεν σταματήσουν τον αγώνα θα χαθεί η σχολική χρονιά κ.α.) προς το αγωνιζόμενο εκπαιδευτικό κίνημα, η ΝΔ αμόλυσε τα «σκυλιά» της, τους ΟΝΝΕΔίτες να προχωρήσουν σε ανακαταλήψεις των σχολείων με βίαια μέσα, δημιουργώντας παράλληλα ένα κύμα «αγανακτισμένων γονέων», που θα σιγόνταρε αυτές τις ενέργειες. Σε ένα τέτοιου είδους περιστατικό που σημειώθηκε στο 3ο ΓΕΛ Πατρών, μια ομάδα ΟΝΝΕΔιτών με επικεφαλής τον δημοτικό σύμβουλο τότε , Γιάννη Καλαμπόκα, δολοφόνησε τον αγωνιστή εκπαιδευτικό Νίκο Τεμπονέρα, ο οποίος «έπεσε» υπερασπιζόμενος τους αγωνιζόμενους μαθητές του σχολείου.
Υπό την πίεση των εξελίξεων, ο υπουργός Κοντογιαννόπουλος παραιτήθηκε, ενώ ο διάδοχός του, απέσυρε αμέσως το επίμαχο νομοσχέδιο, κηρύσσοντας «την έναρξη του διαλόγου για την παιδεία από μηδενική βάση» .Ο δράστης του εγκλήματος και η ομάδα του , «έπεσαν στα μαλακά» όσο αφορά τη δικαιοσύνη. Ο ίδιος ο Γιάννης Καλαμπόκας, αφέθηκε ελεύθερος μετά από μόλις 3 χρόνια στη φυλακή, λόγω καλής διαγωγής, και μάλιστα κατέχει τη θέση του διευθυντή σε υποκατάστημα τράπεζας στον Βόλο. Κάτι σαν «επιβράβευση» για τις υπηρεσίες του…
Η θυσία του ηρωικού εκπαιδευτικού, δεν πήγε σε καμία περίπτωση χαμένη. Αποτελεί διαρκές σημείο αναφοράς στο εκπαιδευτικό και νεολαιίστικο κίνημα από τότε και έπειτα. Η φωτογραφία του έχει στολίσει πλήθος από πανό, ενώ το όνομα του έχει γίνει σύνθημα στα χείλη χιλιάδων αγωνιζομένων νέων και εργαζομένων στην εκπαίδευση. Το λαϊκό κίνημα και ιδιαίτερα το εκπαιδευτικό, οφείλει να αγωνίζεται με αμείωτη ένταση, για να δικαιώσει τη θυσία του Νίκου Τεμπονέρα για δημόσια δωρεάν παιδεία, ενάντια στον αυταρχισμό και την καταστολή. Στις μέρες μας, με το άσυλο να έχει καταργηθεί, με την αστυνομία να μπαινοβγαίνει από πέρσι τακτικά στα πανεπιστήμια, με το Νόμο Κεραμέως – Χρυσοχοΐδη να είναι σε ισχύ, με ακόμα μεγαλύτερη αντιεκπαιδευτικη λαίλαπα να δρομολογείται και με τον αυταρχισμό να έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της δημόσιας ζωής, ο μαζικός , πανεκπαιδευτικός αγώνας, σύμβολο και παρακαταθήκη του οποίου αποτελεί η δολοφονία Τεμπονέρα, είναι πιο επιτακτικός από ποτέ.
