Τουρισμός και κορονοϊός

Επέστρεψα! Πήγα λίγες μέρες διακοπές. Με τη σκηνούλα μου. Μια χαρά ήταν, έτσι κι αλλιώς τα οικονομικά μου δεν σηκώνουν τίποτα περισσότερο. Αλλά τα ερωτήματα με πλάκωσαν βουνό. Τίποτα το ιδαίτερο. Τα ίδια που απασχολούν κι εσάς. Γιατί η κυβέρνηση, αφού αυξάνονται τα κρούσματα του κορονοϊού αύξησε τη χωρητικότητα των πλοίων; Γιατί δεν ακολουθεί πρότυπα άλλων χωρών που έχουν λάβει αυστηρά μέτρα στα σύνορά τους;

Η Κούβα, για παράδειγμα, με πληθυσμό αντίστοιχο της Ελλάδας, έχει μόνο 87 νεκρούς από τον κορονοϊό. Και μάλιστα ο τελευταίος ήταν πριν μήνες. Η χώρα, περνά από τεστ και απομονώνει για 14 μέρες κάθε εισερχόμενο, είτε είναι Κουβανός πολίτης, είτε αλλοδαπός επισκέπτης ή τουρίστας. Και δεν είναι πως η Κούβα δεν έχει ανάγκη τον τουρισμό. Εξαιτίας του 60χρονου οικονομικού αποκλεισμού τον έχει ανάγκη περισσότερο απ΄ότι η Ελλάδα. Και όμως, παίρνει μέτρα. Γιατί η υγεία και η ζωή έρχονται πρώτα.

Αντίθετα, στη χώρα μας, πρώτα έρχονται τα συμφέροντα των μεγαλοξενοδόχων και των εφοπλιστών από ό,τι φαίνεται. Μα θα μου πείτε και οι μικρομεσαίοι που ζουν από τον τουρισμό; Οι εργαζόμενοι, οι υπάλληλοι; Να ρίχνονταν στον γκρεμό στο όνομα της δημόσιας υγείας; Μα ακριβώς εδώ είναι το ζήτημα. Η κυβέρνηση δεν θέλει να βάλει το χέρι στην τσέπη για να πάρει μέτρα ανακούφισης όλων αυτών. Θα μας πουν ότι τα λεφτά δεν φτάνουν. Πώς να φτάσουν αν η ολιγαρχία δεν πληρώνει φόρους; Αν οι εφοπλιστές πρώτοι απ΄όλους δεν πληρώνουν φόρους; Πώς να φτάσουν αν η χώρα μας εξακολουθεί να αιμορραγεί και να πληρώνει τους τοκογλύφους δανειστές της; Μήπως ειδικά τώρα ήρθε η ώρα της παύσης πληρωμών στους δανειστές; Αυτό θα ήταν μια πράξη αλληλεγγύης, όχι τα κούφια λόγια πού λένε στην ΕΕ! 

ο επίμονος