Μετ. του Γιάννη Παπαδάκη (επιμ. Διονύσης Περδίκης)

του προγράμματος του κόμματος

«Συμμαχία Sahra Wagenknecht – Λογική και Δικαιοσύνη»

από την ιστοσελίδα του,

για την ενημέρωσην των αναγνωστών μας

Η ιδρυτική μας διακήρυξη

Η χώρα μας δεν είναι σε καλή κατάσταση. Για χρόνια, η κυβέρνηση απέτυχε να εκπληρώσει τις επιθυμίες της πλειοψηφίας. Αντί να επιβραβεύει την απόδοση, υπήρξε αναδιανομή από τους σκληρά εργαζόμενους προς αυτούς των ‘’δέκα χιλιάδων ευρώ’’. Αντί να επενδύσουν σε ένα ικανό κράτος και καλές δημόσιες υπηρεσίες, οι πολιτικοί έχουν ικανοποιήσει τις επιθυμίες ισχυρών λόμπι, αδειάζοντας έτσι το δημόσιο ταμείο. Αντί να σέβονται την ελευθερία και την ποικιλομορφία των απόψεων, εξαπλώνεται ένα αυταρχικό στυλ πολιτικής που θέλει να υπαγορεύει στους πολίτες πώς πρέπει να ζουν, να θερμαίνονται, να σκέφτονται και να μιλούν. Πολλές πολιτικές αποφάσεις φαίνονται τυχαίες, κοντόφθαλμες και σε ορισμένες περιπτώσεις απλώς ανίκανες. Χωρίς ένα νέο ξεκίνημα, η βιομηχανία μας και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις μας κινδυνεύουν.

Πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στο κράτος και δεν αισθάνονται πλέον ότι εκπροσωπούνται από κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα. Έχουν δικαίως την εντύπωση ότι δεν ζουν πλέον στη χώρα που κάποτε ήταν η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία. Ανησυχούν για το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους. Θέλουν μια υπεύθυνη πολιτική για τη διατήρηση των οικονομικών μας δυνάμεων, για την κοινωνική εξίσωση και τη δίκαιη κατανομή της ευημερίας, για την ειρηνική συνύπαρξη των λαών και τη διατήρηση των φυσικών μας πόρων.

Η «Συμμαχία Sahra Wagenknecht – Λογική και Δικαιοσύνη» ιδρύθηκε για να δώσει ξανά φωνή σε αυτούς τους ανθρώπους. Είμαστε υπέρ της επιστροφής της κοινής λογικής στην πολιτική. Η Γερμανία χρειάζεται μια ισχυρή, καινοτόμο οικονομία και κοινωνική δικαιοσύνη, ειρήνη και δίκαιο εμπόριο, σεβασμό στην ατομική ελευθερία των πολιτών της και μια ανοιχτή κουλτούρα διαλόγου.

Χρειαζόμαστε αξιόπιστους πολιτικούς που είναι προσηλωμένοι σε αυτούς τους στόχους. Τα μέλη του κόμματος υποστηρίζουν τις ακόλουθες αρχές και στόχους:

Οικονομική κοινή λογική

Η χώρα μας εξακολουθεί να διαθέτει μια σταθερή βιομηχανία και μία επιτυχημένη, καινοτόμα μεσαία τάξη. Αλλά οι συνθήκες έχουν επιδεινωθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια. Οι δημόσιες υποδομές μας βρίσκονται σε ντροπιαστική κατάσταση για μια κορυφαία βιομηχανική χώρα. Σχεδόν κανένα τρένο δεν εκτελεί δρομολόγια στην ώρα του, οι ασθενείς με ασφάλιση υγείας πρέπει να περιμένουν μήνες για ένα ραντεβού με έναν ειδικό, δεκάδες χιλιάδες δάσκαλοι, θέσεις για παιδικούς σταθμούς και διαμερίσματα λείπουν. Ερειπωμένοι δρόμοι και γέφυρες, νεκρά σημεία και αργό διαδίκτυο, υπερφορτωμένες διοικήσεις και περιττοί κανονισμοί κάνουν τη ζωή δύσκολη ιδίως για τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις. Το γερμανικό σχολικό σύστημα, με 16 διαφορετικά προγράμματα σπουδών, υπερβολικά μεγάλες τάξεις και πρώιμη επιλογή, στερεί από τα παιδιά των λιγότερο εύπορων οικογενειών ευκαιρίες εκπαίδευσης και ζωής και ταυτόχρονα αδυνατεί να εκπαιδεύσει τους ειδικευμένους εργαζόμενους που χρειάζεται επειγόντως η οικονομία. Δεδομένου ότι οι ρωσικές κυρώσεις και η υποτιθέμενη πολιτική για το κλίμα έχουν επίσης καταστήσει την ενέργεια ξαφνικά ακριβότερη, η χώρα μας απειλείται με την απώλεια σημαντικών βιομηχανιών και εκατοντάδων χιλιάδων καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας. Πολλές εταιρείες εξετάζουν το ενδεχόμενο να μεταφέρουν την παραγωγή τους στο εξωτερικό. Άλλων η ύπαρξη απειλείται.

Η πολιτική που επηρεάζεται και εξαγοράζεται από τις εταιρείες και η αποτυχία των αντιμονοπωλιακών αρχών έχουν δημιουργήσει μια οικονομία της αγοράς στην οποία πολλές αγορές δεν λειτουργούν πλέον. Μεγάλες, κυρίαρχες στην αγορά εταιρείες, ισχυροί χρηματοπιστωτικοί όμιλοι όπως η Blackrock και επιθετικά ψηφιακά μονοπώλια όπως η Amazon, η Alphabet, το Facebook, η Microsoft και η Apple έχουν αναδυθεί, επιβάλλοντας τα τέλη τους σε όλους τους άλλους συμμετέχοντες στην αγορά, υπονομεύοντας τον ανταγωνισμό και καταστρέφοντας τη δημοκρατία. Σε σημαντικό βαθμό, ο σημερινός πληθωρισμός είναι επίσης το αποτέλεσμα της αποτυχίας της αγοράς που προκαλείται από την υπερβολική οικονομική δύναμη.

Επιδιώκουμε μια καινοτόμο οικονομία με δίκαιο ανταγωνισμό, καλά αμειβόμενες, ασφαλείς θέσεις εργασίας, υψηλό ποσοστό βιομηχανικής προστιθέμενης αξίας, δίκαιο φορολογικό σύστημα και ισχυρή μεσαία τάξη. Για να το επιτύχουμε αυτό, θέλουμε να περιορίσουμε την ισχύ της αγοράς και να διαλύσουμε τις εταιρείες που κυριαρχούν στην αγορά. Όπου τα μονοπώλια είναι αναπόφευκτα, τα καθήκοντα πρέπει να μεταφερθούν σε μη κερδοσκοπικούς παρόχους. Η γερμανική βιομηχανία είναι η ραχοκοκαλιά της ευημερίας μας και πρέπει να διατηρηθεί. Χρειαζόμαστε περισσότερες μελλοντικές τεχνολογίες made in Germany, περισσότερους κρυφούς πρωταθλητές και όχι λιγότερους.

Για να αποτραπεί η οικονομική παρακμή της χώρας μας, απαιτούνται μαζικές επενδύσεις στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, στις δημόσιες υποδομές μας και σε ικανές και αποτελεσματικές διοικήσεις. Χρειαζόμαστε μελλοντικά κονδύλια για την προώθηση καινοτόμων εγχώριων εταιρειών και νεοφυών επιχειρήσεων, όχι δισεκατομμύρια σε επιδοτήσεις για εταιρείες του εξωτερικού. Η Γερμανία, ως χώρα με ισχυρές εξαγωγές και λίγες πρώτες ύλες, χρειάζεται μια εξωτερική εμπορική πολιτική που να επικεντρώνεται σε σταθερές εμπορικές σχέσεις με όσο το δυνατόν περισσότερους εταίρους αντί για τη δημιουργία νέων μπλοκ και υπερβολικών κυρώσεων και που να διασφαλίζει τον εφοδιασμό μας με πρώτες ύλες και φθηνή ενέργεια.

Η αλλαγή του κλίματος και η καταστροφή των φυσικών μας πόρων αποτελούν σοβαρές προκλήσεις που οι πολιτικοί δεν μπορούν να αγνοήσουν. Ωστόσο, μια σοβαρή κλιματική και περιβαλλοντική πολιτική απαιτεί ειλικρίνεια: Ο ενεργειακός εφοδιασμός της Γερμανίας δεν μπορεί να διασφαλιστεί μόνο μέσω των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο πλαίσιο των σημερινών τεχνολογιών. Ο τυφλός ακτιβισμός και τα απερίσκεπτα μέτρα δεν βοηθούν το κλίμα, αλλά θέτουν σε κίνδυνο την οικονομική μας υπόσταση, κάνουν τη ζωή των ανθρώπων πιο ακριβή και υπονομεύουν την αποδοχή της κοινής γνώμης για λογικά μέτρα προστασίας του κλίματος. Η σημαντικότερη συμβολή που μπορεί να έχει μια χώρα όπως η Γερμανία στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και της καταστροφής του περιβάλλοντος είναι η ανάπτυξη καινοτόμων βασικών τεχνολογιών για μια κλιματικά ουδέτερη και φιλική προς το περιβάλλον οικονομία του μέλλοντος.

Κοινωνική δικαιοσύνη

Η ανισότητα αυξάνεται στη χώρα μας εδώ και χρόνια. Εκατομμύρια άνθρωποι εργάζονται σκληρά για να προσφέρουν στους εαυτούς τους και στις οικογένειές τους μια καλή ζωή. Είναι αυτοί που κρατούν την κοινωνία μας σε λειτουργία και πληρώνουν την πλειονότητα των φόρων. Αντί να λαμβάνουν τον σεβασμό και την κοινωνική ασφάλεια που τους αξίζει, οι ζωές τους έχουν γίνει πιο ανασφαλείς και δύσκολες τις τελευταίες δεκαετίες. Πολλοί άνθρωποι μετά βίας βγάζουν τον μήνα με το εισόδημά τους, παρά το γεγονός ότι εργάζονται με πλήρη απασχόληση. Η υπόσχεση της ανοδικής κινητικότητας που παρείχε η κοινωνική οικονομία της αγοράς δεν ισχύει πλέον· η προσωπική ευημερία εξαρτάται εδώ και καιρό και πάλι κυρίως από την κοινωνική θέση των γονέων. Η συγκέντρωση του πλούτου στη Γερμανία είναι πλέον τόσο υψηλή όσο ήταν και πριν από την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο Κάιζερ κυβερνούσε ακόμη στο Βερολίνο. Ενώ οι εταιρείες πληρώνουν μερίσματα ρεκόρ ακόμη και σε περιόδους κρίσης, οι ουρές στις τράπεζες τροφίμων γίνονται όλο και μεγαλύτερες.

Ακόμα και όσοι έχουν εργαστεί για χρόνια και έχουν πληρώσει στην κοινωνική ασφάλιση αντιμετωπίζονται σαν ικέτες μετά από μόλις ένα χρόνο ανεργίας. Επειδή δεν υπάρχουν αρκετοί παιδικοί σταθμοί και η κοινωνία μας είναι κάθε άλλο παρά φιλική προς την οικογένεια, οι μονογονεϊκές οικογένειες και τα παιδιά τους είναι ιδιαίτερα πιθανό να ζουν σε συνθήκες φτώχειας, η οποία δεν έχει γίνει πιο υποφερτή από τότε που το Hartz IV μετονομάστηκε σε «επίδομα του πολίτη». Εκατομμύρια ηλικιωμένοι δεν μπορούν να απολαύσουν τη συνταξιοδότησή τους μετά από έναν μακρύ εργασιακό βίο, επειδή οι συντάξεις τους είναι εξευτελιστικά χαμηλές. Διαμερίσματα, νοσοκομεία, εγκαταστάσεις φροντίδας, ιατρεία και πολλοί άλλοι σημαντικοί κοινωνικοί θεσμοί ξεπουλήθηκαν και ξεπουλιούνται σε κερδοσκόπους. Έκτοτε, το κόστος αυξάνεται, ενώ η ποιότητα των υπηρεσιών για την πλειοψηφία των ανθρώπων μειώνεται.

Θέλουμε να σταματήσουμε την κατάρρευση της κοινωνικής συνοχής και να αναπροσανατολίσουμε την πολιτική προς το κοινό καλό. Στόχος μας είναι μια δίκαιη κοινωνία βασισμένη στις επιδόσεις, με πραγματικές ίσες ευκαιρίες και υψηλό βαθμό κοινωνικής ασφάλειας. Μια άκρως παραγωγική οικονομία χρειάζεται εξειδικευμένους και με κίνητρα εργαζόμενους. Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι οι μισθοί με βάση τις επιδόσεις, οι ασφαλείς θέσεις εργασίας και οι καλές συνθήκες εργασίας. Αυτό ισχύει και για τους εργαζόμενους σε επαγγέλματα παροχής υπηρεσιών, οι οποίοι είναι εξίσου σημαντικοί για την κοινωνία μας με τους καλούς μηχανικούς και τους τεχνικούς μηχανοτρονικής. Για να αποφευχθεί το μισθολογικό ντάμπινγκ, οι συλλογικές συμβάσεις πρέπει να ενισχυθούν εκ νέου και να διευκολυνθεί η γενική εφαρμογή των συλλογικών συμβάσεων. Υποστηρίζουμε τους εργαζόμενους, τα συνδικάτα τους και τα συμβούλια εργασίας ή τα συμβούλια προσωπικού στις προσπάθειές τους να διασφαλίσουν τα δικαιώματα των εργαζομένων και την καλή εργασία. Ταυτόχρονα, η χώρα μας χρειάζεται ένα αξιόπιστο κράτος πρόνοιας που να μειώνει τους φόβους για το μέλλον και να προστατεύει από τον κοινωνικό μαρασμό σε περίπτωση ασθένειας, ανεργίας και γήρατος. Η ιδιωτικοποίηση και η εμπορευματοποίηση βασικών υπηρεσιών, όπως στους τομείς της υγείας, της περίθαλψης ή της στέγασης, πρέπει να σταματήσει· οι μη κερδοσκοπικοί πάροχοι πρέπει να έχουν προτεραιότητα σε αυτούς τους τομείς. Χρειάζεται ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα που θα ανακουφίζει τους χαμηλόμισθους και θα εμποδίζει τις μεγάλες εταιρείες και τους πολύ πλούσιους ιδιώτες να αποφεύγουν το δίκαιο μερίδιο που τους αναλογεί στην κοινοτική χρηματοδότηση. Η προσωπική ευημερία δεν πρέπει να είναι θέμα κοινωνικής προέλευσης, αλλά πρέπει να είναι αποτέλεσμα σκληρής εργασίας και ατομικής προσπάθειας. Κάθε παιδί έχει το δικαίωμα να ανακαλύπτονται και να ενθαρρύνονται τα ταλέντα του.

Ειρήνη

Η εξωτερική μας πολιτική ακολουθεί την παράδοση του καγκελάριου Βίλι Μπραντ και του σοβιετικού προέδρου Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, οι οποίοι αντιτάχθηκαν στη λογική του Ψυχρού Πολέμου με μια πολιτική αποκλιμάκωσης, εξισορρόπησης συμφερόντων και διεθνούς συνεργασίας. Απορρίπτουμε ριζικά την επίλυση των συγκρούσεων με στρατιωτικά μέσα. Είμαστε αντίθετοι στο γεγονός ότι όλο και περισσότεροι πόροι δαπανώνται για όπλα και στρατιωτικό εξοπλισμό αντί για την εκπαίδευση των παιδιών μας, την έρευνα για τεχνολογίες φιλικές προς το περιβάλλον ή τις εγκαταστάσεις υγείας και περίθαλψης. Οι πυρηνικοί εξοπλισμοί και οι κλιμακούμενες συγκρούσεις μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων θέτουν σε κίνδυνο την επιβίωση της ανθρωπότητας και πρέπει να τερματιστούν. Επιδιώκουμε μια νέα εποχή αποκλιμάκωσης και νέες συνθήκες αφοπλισμού και κοινής ασφάλειας. Η Bundeswehr έχει το καθήκον να υπερασπιστεί τη χώρα μας. Πρέπει να είναι κατάλληλα εξοπλισμένη για αυτό το καθήκον. Απορρίπτουμε την αποστολή Γερμανών στρατιωτών σε διεθνείς πολέμους, καθώς και τη στάθμευσή τους στα ρωσικά σύνορα ή στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.

Μια στρατιωτική συμμαχία της οποίας η ηγετική δύναμη έχει εισβάλει σε πέντε χώρες τα τελευταία χρόνια κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και έχει σκοτώσει πάνω από 1 εκατομμύριο ανθρώπους σε αυτούς τους πολέμους, προκαλεί αισθήματα απειλής και αμυντικές αντιδράσεις και συμβάλλει έτσι στην παγκόσμια αστάθεια. Αντί για ένα όργανο ισχύος για γεωπολιτικούς στόχους, χρειαζόμαστε μια αμυντική συμμαχία που θα σέβεται τις αρχές του Χάρτη του ΟΗΕ, θα επιδιώκει τον αφοπλισμό αντί να δεσμεύεται για επανεξοπλισμό και στην οποία τα μέλη θα συναντώνται επί ίσοις όροις. Η Ευρώπη χρειάζεται μια σταθερή αρχιτεκτονική ασφάλειας που θα πρέπει να περιλαμβάνει μακροπρόθεσμα και τη Ρωσία.

Η χώρα μας αξίζει μια πολιτική με αυτοπεποίθηση που επικεντρώνεται στην ευημερία των πολιτών της και βασίζεται στη διαπίστωση ότι τα συμφέροντα των ΗΠΑ διαφέρουν σημαντικά από τα δικά μας σε ορισμένες περιπτώσεις. Στόχος μας είναι μια ανεξάρτητη Ευρώπη κυρίαρχων δημοκρατιών σε έναν πολυπολικό κόσμο και όχι μια νέα αντιπαράθεση μπλοκ, στην οποία η Ευρώπη συνθλίβεται μεταξύ των ΗΠΑ και του ολοένα και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση νέου μπλοκ ισχύος γύρω από την Κίνα και τη Ρωσία.

Ελευθερία

Θέλουμε να αναβιώσουμε τη δημοκρατική λήψη αποφάσεων, να διευρύνουμε τη δημοκρατική συμμετοχή και να προστατεύσουμε την προσωπική ελευθερία. Απορρίπτουμε τις ακροδεξιές, ρατσιστικές και βίαιες ιδεολογίες κάθε είδους. Η ακυρωτική κουλτούρα (Σ.τ.Μ., Cancel Culture), η πίεση για συμμόρφωση και η αυξανόμενη στένωση του φάσματος των απόψεων είναι ασύμβατες με τις αρχές μιας ελεύθερης κοινωνίας. Το ίδιο ισχύει και για τον νέο πολιτικό αυταρχισμό που αναλαμβάνει να εκπαιδεύσει τους ανθρώπους και να ρυθμίσει τον τρόπο ζωής ή τη γλώσσα τους. Καταδικάζουμε τις απόπειρες ολοκληρωμένης παρακολούθησης και χειραγώγησης των ανθρώπων από εταιρείες, μυστικές υπηρεσίες και κυβερνήσεις.

Η μετανάστευση και η συνύπαρξη διαφορετικών πολιτισμών μπορεί να αποτελέσει εμπλουτισμό. Αλλά αυτό ισχύει μόνο εφόσον η εισροή παραμένει περιορισμένη σε μια κλίμακα που δεν κατακλύζει τη χώρα μας και τις υποδομές της και εφόσον η ενσωμάτωση προωθείται ενεργά και με επιτυχία. Το γνωρίζουμε: Το τίμημα για τον αυξημένο ανταγωνισμό για προσιτή στέγαση, για χαμηλόμισθες θέσεις εργασίας και για αποτυχημένη ενσωμάτωση το πληρώνουν πρωτίστως όσοι δεν βρίσκονται στην ηλιόλουστη πλευρά της ζωής. Όποιος διώκεται πολιτικά στην πατρίδα του δικαιούται άσυλο. Αλλά η μετανάστευση δεν είναι η λύση στο πρόβλημα της φτώχειας στον κόσμο μας. Αντίθετα, χρειαζόμαστε δίκαιες παγκόσμιες οικονομικές σχέσεις και μια πολιτική που θα προσπαθεί να προσφέρει περισσότερες προοπτικές στις χώρες καταγωγής.

Μια κοινωνία της οποίας οι πιο ισχυροί παίκτες καθοδηγούνται αποκλειστικά από το κίνητρο του να μετατρέψουν το χρήμα σε περισσότερο χρήμα οδηγεί σε αυξανόμενη ανισότητα, καταστροφή των φυσικών μας πόρων και πόλεμο. Εμείς αντιτάσσουμε σε αυτό τις ιδέες μας για το δημόσιο πνεύμα, την υπευθυνότητα και τη συντροφικότητα, στις οποίες θέλουμε να δώσουμε ξανά μια ευκαιρία αλλάζοντας την ισορροπία δυνάμεων. Στόχος μας είναι μια κοινωνία στην οποία το κοινό καλό είναι πιο σημαντικό από τα ιδιοτελή συμφέροντα και στην οποία δεν κερδίζουν οι απατεώνες και οι τζογαδόροι, αλλά όσοι καταβάλλουν προσπάθεια και κάνουν καλή, τίμια και σταθερή δουλειά.